vrijdag 4 januari 2013

Kinderopvang deel 2

Mijn blogje van gisteren over kinderopvang deed nogal wat stof opwaaien. Misschien ben ik niet helemaal duidelijk geweest, ik heb niks tegen moeders die wel werken, ik heb er immers zelf ook over getwijfeld, maar uiteindelijk gekozen thuis te blijven. Iedereen met kinderen moet vooral zelf weten of hij blijft werken of niet en het is mooi als je een keuze hebt. Ik probeerde te beschrijven hoe wij tot die keuze zijn gekomen en nam wat uitspraken uit de uitzending van van "debat op 2" mee die me opvielen. Die uitzending zette mij ook aan tot het schrijven van het blogje. Het is fijn dat bij ons de financiƫn gelukkig geen rol hoefde te spelen in onze keuze, omdat we al langer wisten dat als er kinderen zouden komen ik minder zou willen werken en onze leefstijl hierop ruim van te voren hebben aangepast. Manlief verdient niet abnormaal veel, maar op zijn salaris kunnen we goed rondkomen als we geen gekke dingen doen.

Er zijn ook nogal wat reacties gekomen op dat ik financieel afhankelijk ben van mijn man, want wat als we uit elkaar zouden gaan, want 1 op de 3 stellen gaat uit elkaar. Dit percentage zegt mij niks. De kans dat wij een kindje zouden krijgen met een hartafwijking was 0,5% en dat ik het HELLP syndroom zou krijgen 0,3% en wat zou de kans op een combinatie van deze twee zijn? En toch zijn beide dingen ons afgelopen jaar overkomen. Zo kan je wel met alles rekening gaan houden..... Dat we er in deze moeilijke periode voor elkaar waren en elkaar aanvulden, zegt mij genoeg over hoe sterk onze relatie is. En o'ja wist je dat het percentage echtscheidingen onder ouders die een te vroeggeboren kind hebben veel hoger ligt? Nu moet ik me dus echt zorgen gaan maken.

Altijd wist ik al dat ik moeder wilde worden en daarom heb ik ook bepaalde keuzes in mijn leven gemaakt. Mijn eerste vraag aan manlief toen het wat serieuzer werd was ook of hij wel kinderen wilde. En natuurlijk wist ik ook niet van te voren of het zou lukken om zwanger te worden, eigenlijk was dat mijn grootste angst. Toen ik zo snel zwanger was kon ik het dan ook niet geloven en was ik vaak bang dat er iets mis zou zijn/gaan.

Mijn keus om bij zoontje te blijven en te stoppen met werken heb ik ook voor een groot deel gemaakt op gevoel. Ik heb de zorg voor hem heel lang en vaak ongewild uit handen moeten geven. De eerste 13 weken lag hij in het ziekenhuis en daarna nog verschillende keren 2-3 weken gedurende zijn eerste levensjaar. Vaak heb ik hem aangetroffen in zijn eigen kotst, lag hij al een tijdje in zijn vuile luier of was er geen tijd om hem even iets meer te geven dan alleen even snel een  flesje proberen. Gelukkig was er pedagogisch medewerker die soms echt tijd voor hem had. Niet dat het slechte verpleging was, maar er was gewoon niet meer tijd door bezuinigingen. Ik kon er helaas niet 24 uur per dag zijn voor hem, heb me daar vaak schuldig over gevoeld, maar misschien nog wel meer verdrietig.

Ik vind niet dat ik mezelf hoef te verdedigen voor mijn keuze, want ik sta er helemaal achter. Maar ik zou het jammer vinden als mensen door mijn vorige blogje denken dat ik iets tegen werkende moeders heb, want dat is beslist niet zo. Ik heb het blogje van gisteren nog eens nagelezen en kan niks vinden wat hier op duid. Het enige wat ik scheef dat misschien verkeerd opgevat kan worden is dat iemand in de uitzending zei: "kinderen van de kinderopvang zijn goed voorbereid op het leven", ik heb hier zo mijn vraagtekens bij. Die vraagtekens heb ik omdat ik mij afvraag of kinderen met een moeder thuis dat niet hebben. Niet omdat ik denk dat kinderopvang niet goed zou zijn voor een kind.

Gelukkig waren er ook positieve reacties gisteren en de mooiste reactie wil ik graag nog een keer herhalen van "meer door minder"
Kiezen voor "Thuismanager"" prima!! doen.
Kiezen voor "Werken" blijven prima!! doen.Niet kunnen kiezen om Thuismanager te worden terwijl men dit wel wil "balen"



22 opmerkingen:

  1. Ik herken je verhaal. Ik lees af en toe Neelie Kroes weer propageren dat vrouwen financieel onafhankelijk moeten zijn.
    Je hebt samen een huishouden en kinderen en dus verdien je samen.
    Ik kan er een heel verhaal om heen schrijven, maar ik heb het eens gedaan: http://spaarmoeder.blogspot.nl/2012/08/tijd-vliegt.html

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ah joh: dit roept nu eenmaal altijd weer (heftige) reacties op. Je hoeft je toch helemaal niet te verexcuseren, mallerd! Niet om je keuze (die ik persoonlijk heel goed kan begrijpen) en al helemaal niet om je logje.
    Vrouwen die werken denken dat altijd wel te moeten doen. Roept toch gerede twijfel over ze op, vind ik.
    Persoonlijk heb ik een hekel aan zendingsdrang van zelfbenoemde feministes. Ik vind ze gewoon eng! (en onvrouwelijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weet je wat ik zo gek vind? Dat mijn mening over dit soort zaken verandert naarmate ik ouder word... Toen ik 30 jaar was, zou ik nooit gestopt zijn met werken, nu ik bijna 44 ben zou ik zeker wel stoppen met werken voor knderen, zo zie je maar... Ik geef jou groot gelijk dat je gestopt bent, want jouw kindje kan je zorg en aandacht heel goed gebruiken! Bovendien is er toch niemand die zo goed voor zijn kind kan zorgen als zijn eigen ouder ( ook adoptief, pleeg of stief). En of je ooit weer aan de bak komt heeft niets met knderen, maar met de arbeidsmarkt te maken... Ik vind jou een topmana!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je compliment. Ik denk ook dat het vooral met de arbeidsmarkt te maken heeft of ik later weer aan de slag kan of niet.

      Verwijderen
  4. Mensen projecteren -ik ook- toch hun eigen gevoel op iets dat ze lezen, ik net zo goed. Ik lees nergens iets in jouw vorige betoog dat ''tegen werkende moeders'' zou kunnen worden uitgelegd. Maar ik kan me voorstellen dat als je niet helemaal blij bent met je keuze, je je sneller aangesproken zal voelen. Maar dat wil niet zeggen dat jij je uit hoeft te putten in excuses.

    Het is fijn dat we allemaal mogen kiezen, het is alleen zo jammer om elkaar dan op de keuzes die we maken af te gaan branden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, misschien is het dat wel waar wat je zegt over projectie. Maar voelde me zo rot over het vorige blogje dat ik het even wilde rechtzetten en ben nu blij met alle positieve reacties, dat geeft me weer een goed gevoel :-)

      Verwijderen
  5. Ik snap prima dat je thuis wil zijn.
    bij oudste was ik het eerste jaar volledig thuis. ik had het voor geen goud willen missen. alle eerste heb ik meegemaakt.
    bij dochterlief is alles anders. ik hoop dat ik iets kan vinden wat ik thuis kan doen, zodat ik kan verdienen en thuis kan zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop ook voor je dat je lekker thuis kunt blijven en dat je iets kan vinden.
      Wil je me nog je adres mailen voor de give away? Heb nog niks ontvangen.

      Verwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind dat iedereen zijn eigen keuzes moet kunnen maken ( datgene wat haar/hem gelukkig maakt) en er is geen goed of fout ( dat is vrijheid van keuze )

    Groetjes Annelieya

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je stukje vond ik vrij nuchter en duidelijk, maar het is een gevoelig onderwerp...moeders voelen zich snel aangesproken als het om de zorg voor hun kinderen gaat. Ieder moet hierin z'n eigen beslissing nemen, maar ook respecteren dat anderen anders denken.
    Zelf ben ik 10 jaar thuis gebleven, 't was financieel erg zwaar, maar ik heb er geen spijt van.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik zie meer in samen delen, ook de vaders zouden meer de gelegenheid moeten krijgen om te zorgen, en het dan niet zo'n lullige naam als papa-dag geven. Je bent 24/7 ouder ook al ben je niet bij je kind.
    Ik zie meer in de 3/3 werkweek. Dan is de zorg eerlijk verdeeld, de financiele verantwoordelijkheid ook en ben je als gezin minder kwetsbaar. Die ene overlappende dag is goed voor die genen die hun geld verdienen in de kinderopvang want daar werken ook heel veel ouders om hun kinderen te kunnen (op)voeden. Of voor opa en oma die dan heerlijk de kleinkinderen voor zich alleen hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik geef manlief ook de gelegenheid om te zorgen. Maar hij wil liever fulltime blijven werken en ik wil graag thuis zijn, dus dan is de keuze snel gemaakt.
      Misschien zijn we nu als financieel wel kwetsbaarder, maar we hebben een goede buffer, dus daar maak ik me niet zo'n zorgen over.

      Verwijderen
  10. Werkende moeder vind ik een beetje misleidend. Ik werk ook, thuis :) alleen is dat niet in geld uit te drukken. Ik denk dat vrouwen niet zoveel met elkaar moeten vergelijken, maar dat iedereen moet doen wat kan en waar je je goed bij voelt, of je thuis blijft of werkt, de een is ook een geboren huisvrouw en de ander niet. En wat je zegt, er kan zoveel gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. In alle waarschijnlijkheid had mijn zoontje van drie al een sticker met ADHD gekregen voordat ik het consultatiebureau uit was gelopen. Ik moet echt een ontzettend strikte structuur met hem er op na houden. Ik kan daarnaast niet ook nog werken ;)
    Goed geschreven en voel je niet aangesproken dat gebeurd altijd dit soort dingen. Ik volg je nu ook. Waarom deed ik dat nog niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik vind het knap dat je de stap hebt genomen.
    Ook ik wist al heel vroeg dat ik kinderen wilde. Gelukkig trof ik een man met dezelfde ideeƫn al op mijn 16e. En zodoende was ik op mijn 20e uit huis, 22e getrouwd en op mijn 23e voor het eerst moeder.
    Ik werk voor het geld, al is het ook gezellig en prettig om met andere volwassenen om te gaan.
    Maar sinds de kinderen naar school gaan, zou ik het ook prima redden zonder baan hoor. Sociaal gezien dan ;-)
    Ook hier een bescheiden woning, baan voor 2 dagen, alleen een bus van de zaak die we Prive mochten rijden en keuzes maken in de uitgaven.
    Maar wel veel tijd met de kids, betrokken bij school en clubjes en controle over ons leven.
    Dat we het goed doen merk ik nu manlief in de ww zit en we weliswaar meer moeten opletten maar we geen slapeloze nachten hebben.

    Geniet van je zoontje en je keuzes!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik ben de vrouw die in het publiek zat en even aan het woord kwam om mijn situatie toe te lichten. Mijn man en ik werken allebei 5 dagen en ons zoontje gaat 5 dagen naar het KDV. Wij zijn hier heel gelukkig mee, maar voornamelijk: ons zoontje is superblij, vrolijk, leergierig...etc. Ik heb er ook geen probleem mee wat anderen hiervan denken. Ik begrijp ook goed dat mensen ervoor kiezen om thuis te blijven en zelf voor hun kind(eren) zorgen. Wat ik jammer vind is dat ik continue onze keuzes moet verdedigen naar anderen. Ik oordeel ook niet over hun situatie.
    Onze keuze om niet aan een 2de kind te beginnen is juist omdat wij weten dat een kind in de kinderopvang heel erg duur is. Als wij een 2de kind zouden krijgen, kost ons dat netto € 2500 per maand.
    Overigens; wat betreft het voorbereiden op kosten voor een kind: Toen wij ons zoontje kregen werd de kinderopvang voor 1/3 gefinancierd door de overheid, 1/3 door de werkgever en 1/3 door de ouders. Omdat wij altijd een hoger inkomen hebben gehad kregen wij alleen het 1/3 terug van de werkgever. Overigens terecht want deze regeling is in het leven geroepen om alle werkende ouders dezelfde voorwaarden te bieden die ze normaal per werkgever anders hadden geregeld (wel of geen kinderopvangregeling). Dus die 1/3 was altijd een zekerheid. Nu heeft de regering besloten dat mijn werkgever wel die 1/3 voor mij moet betalen, maar keert deze niet meer uit naar mij (ons). Dat is hetgeen wat als zo oneerlijk wordt ervaren. Dus ja, die 488 euro netto per maand hakt er goed in.
    Jammer dat het debat meer ging over wie de beste ouder was en of je nou wel of niet thuis moest blijven.
    Ik hoop dat in de toekomst vrouwen (mannen hoor ik hier niet zoveel over) hun keuzes niet meer naar elkaar hoeven te verantwoorden en dat we elkaar eerder zullen steunen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 2500 euro netto extra voor een tweede kind (alleen aan kinderopvang of ook incl kleding en voedsel)? Dat is bij ons ongeveer het hele maandbudget voor alles. En als je thuis blijft dan kost een tweede kind (gelukkig) lang niet zoveel, maar je ziet je kind wel veel en veel vaker!
      Kinderen kosten geld, maar je krijgt er ook zoveel voor terug! Dat hebben wij er wel voor over, ook om minder inkomsten te hebben door niet te werken. Jammer dat je je evt(?) kinderwens laat afhangen van de kosten van de kinderopvang. Daar kijk ik wel van op, maar ik ben dan ook niet zo'n work-a-holic :-).

      Verwijderen
  14. Ik denk dat iedereen de keuze in zijn leven moet maken die bij zijn situatie past en kan. We veroordelen elkaar veels te vaak. Vooral vrouwen zijn daar goed in. Laat iedereen toch leven zoals ze willen leven.

    Ik vind het juist goed dat jij er bewust voor kiest om er de eerste jaren voor je kind te zijn. Wie kan er beter zorgen voor jouw kind dan jezelf? Ik weet niet of kinderen bij voorbaat socialer of beter zijn als ze naar de opvang gaan. Ik ging vroeger ook naar de opvang in mijn kleutertijd. Ik vond het helemaal niet leuk. Alleen had mijn moeder geen keuze.
    Mijn dochter blijft thuis bij mijn man. De situatie is dus omgedraaid. Ik ben blij dat wij haar de eerste 4 jaar thuis kunnen opvangen in een warm, veilig en liefdevol nestje. Ze gedijt er goed bij. Het is een vrolijk, soms ondeugend meisje. Ze is ook leergierig en sociaal. De sociale interactie heeft zij doordat wij bewust andere kinderen opzoeken waar zij mee kan spelen. Eigenlijk groeit zij op zoals het gros van ons ook de eerste jaren van hun leven zijn opgegroeid: thuis bij pa en ma. Niks mis mee en ook niks mis mee als je kind wel naar de opvang gaat.

    Hoe vind ik het zelf als werkende moeder? Ik zou het liefste de eerste jaren zelf bij haar thuis zijn geweest. De mooiste uren van de dag zijn met haar samen. Daar kan geen baan tegenop. Helaas heb ik deze keuze niet want anders zou ik het wel weten. Dus geniet lekker van de tijd met je zoontje. De rest komt vanzelf wel ooit weer.

    BeantwoordenVerwijderen