De hele dag hikte ik er tegen aan, wat zou het allemaal losmaken en ben ik hier wel al aan toe? Maar toch ging om 21.30 de tv op sbs6 en keken we naar "Kleine baby's, grote zorg". Met manlief dicht tegen me aan op de bank zag ik de beelden en hoorde ik de welbekende piepjes. Ik denk dat vooral die piepjes iets is dat je nooit vergeet.
Ons zoontje is in hetzelfde ziekenhuis geboren en daar hebben we dan ook de eerste 2,5 week doorgebracht, voordat we werden overgeplaatst naar een NICU dichterbij huis. Dus veel herkenning van hoe het er ook al weer uitzag, hoe alles ging en soms ook een bekend gezicht.
Het duurde niet lang voor er een eerste traan over mijn wang rolde. Iets waar toen weinig tijd voor was, omdat we op een soort van overlevingsstand stonden. Daarom koos ik er uiteindelijk toch voor om het programma te kijken, het maakt veel los en misschien is dat juist wel goed. Nu kan ik erop terugkijken als iets wat we achter ons hebben gelaten en hebben overleefd. Maar ook zo bewust van dat het anders had kunnen aflopen, om me heen heb ik dat toen ook wel gezien.
Het programma is gelukkig respectvol gemaakt. De reclame tussendoor gaf me steeds een moment om even bij te komen. Volgende week is er weer een nieuwe aflevering. Wij gaan er weer voor zitten en daarna loop ik dan, net als gisteren, even naar boven om te kijken hoe onze lieve kanjer daar heerlijk ligt te slapen in zijn bedje....als je hem zo ziet kan je je bijna niet voorstellen dat hij ook zo klein is geweest
Wat goed,dat je keek. Want nu is is jullie situatie "veilig"genoeg om verdriet te hebben.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig ligt die tijd achter jullie!
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me heel confronterend om naar zo'n programma te kijken als je dit zelf hebt meegemaakt. Ik zat al met tranen in mijn ogen te kijken. Goed dat je de confrontatie aan durft te gaan en het wellicht op deze manier kan verwerken.
BeantwoordenVerwijderenEn wat heb jij een mooi mannetje.
Oh meid, wat een herkenning! Onze couveusezoon is inmiddels 13, maar nog steeds lopen mijn ogen vol als ik iets lees of zie of zelfs ruik wat met de NICU in verband staat. Ik denk inderdaad ook dat het wel goed is om op zo'n manier die moeilijke periode te verwerken. Ik twijfel de laatste tijd weleens of het ooit zover zal komen dat er geen heftige emoties meer boven komen. Maar misschien komt dat ook doordat onze zoon van 13 nog zoveel problemen heeft, waar we dagelijks tegenaan lopen. En dat zal bij jou niet anders zijn.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en probeer te genieten van alle mooie kleine dingen met je zoontje!
Ik heb het ook gezien en dacht aan jou en je zorgen. Dapper dat je hebt gekeken en heerlijk om tussendoor bij jullie gezonde kanjer te kunnen gluren. Ik wist niet dat prematuren wel 7 jaar onder controle worden gehouden. Guitig mannetje!
BeantwoordenVerwijderenKnap van je dat je het toch hebt gekeken. Dat lijkt me inderdaad een moeilijke keuze.
BeantwoordenVerwijderenMooi, dat je het zo bewust bent gaan kijken, dan overvalt het je niet. Wel moeilijk, ik dacht gisteren al: zou Sjouke kijken of het nog niet aankunnen? Erg mooi dat jullie het zo samen konden doen. Hopelijk kun je de nare start nu wat gaan loslaten, alles komt goed.
BeantwoordenVerwijderenMarjolijn.
Ik heb het niet gezien, maar zo te lezen was het wel heftig, kleine baby's zijn al zo kwetsbaar en als ze dan ook nog veel te vroeg worden geboren... Maar wat een leuk en lief mannetje op de foto, dankbaar dat het zo bij jullie heeft mogen verlopen (dankzij misschien wel al die bliepjes)
BeantwoordenVerwijderenIk ken het programma. Ik vond het heftig om naar te kijken. Dat moet voor jullie erg moeilijk zijn geweest. Wij hebben drie gezonde kinderen gekregen, maar het had ook anders kunnen lopen. Daar zijn wij elke dag van bewust.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat jullie gekeken hebben en wat een kanjer hebben jullie! Zo'n lief kindje.
Liefs Frederique