Gisteren zag ik op tv een stukje van "Debat op 2" wat ging over de stijgende kosten van de kinderopvang. Omdat ik alleen het laatste stukje nog zag, heb ik net de uitzending teruggekeken op uitzending gemist. Dus voor wie het nog wil zien, daar is het te vinden.
Laat ik op de eerste plaats zeggen dat ik vind dat iedereen voor zichzelf moet bepalen of hij/zij wel of niet werkt en zijn kinderen wel of niet naar de kinderopvang brengt. Zelf heb ik ook lang getwijfeld over deze keuze en heb eind december de knoop doorgehakt; voorlopig blijf ik thuis voor zoontje en heb ik mijn baan opgezegd per 1 maart. Tot die tijd heb ik nog onbetaald verlof en wat vakantiedagen die op moeten. Nu was het bij mijn werk niet mogelijk om minder te gaan werken, bijvoorbeeld 2 dagen per week en moet ik flexibel inzetbaar zijn, dus kunnen ze me plaatsen op een reisafstand van max. 1,5 uur reistijd enkele reis. Dit heeft heeft zeker meegewogen in mijn keuze. En ook dat ik het werk dat ik deed niet meer zo leuk vond, mijn hart lag er niet meer. Alles wat we afgelopen jaar hebben meegemaakt heeft mij ook veranderd als mens.
De eerste moeder die je ziet in het tv-programma werkt 4 dagen per week. Ze vertelt hoe het ritueel begint om 6 uur. Ik kan me niet voorstellen hoe dat bij ons zou gaan. Dan zou ik zoontje dus wakker moeten maken terwijl hij nog lekker ligt te slapen? Daarna brengen ze de kinderen naar de opvang rond half 8 en "dan doorracen naar mijn werk". Zoals ze zelf zegt, van dat woord doorracen, krijg ik al de kriebels. Daarna zegt ze: "Door werken krijgt ze het gevoel van nut met iets bezig zijn wat er daadwerkelijk toe doet". Sorry hoor, maar is je kinderen goed opvoeden geen nut? Ik heb juist het gevoel dat wat ik nu doe héél nuttig is. Ik leer hier zo veel van.
Ik merk dat nu ik de keuze heb gemaakt om thuis te blijven ik me vaker moet verdedigen. Mensen vinden het dom dat ik in tijde van crisis mijn vaste baan opzeg. Daar ben ik het beslist niet mee eens. Ik wilde graag kinderen, maar wilde er ook graag zelf voor zorgen. Om dat mogelijk te maken zijn we al 3 jaar bezig. 3 jaar bezuinigen, niet voor het grootste duurste huis gaan, maar een huis dat we op 1 salaris kunnen betalen en ook ik heb 6 jaar lang hard gewerkt! Nu neem ik even een paar jaar gas terug om te genieten van mijn zoontje, want daar heb ik het immers voor gedaan. Nu heb ik tijd om hem te zien ontwikkelen en leuke dingen met hem te doen. Ik wist nooit zo goed wat ik wilde worden, één ding wist ik zeker: ik wilde moeder worden.
Manlief en ik hebben het er weleens over. Als hij thuiskomt uit zijn werk, ziet hij zoontje soms nog maar een uurtje, dan eten we samen, speelt hij nog even met hem en brengt hem naar bed. Maar er zijn ook dagen dat hij door file pas later thuis is en zoontje al op bed ligt. Hij vindt dat soms wel jammer. Dan hebben we het erover dat als ik ook zou blijven werken bij mijn huidige werkgever we allebei zoontje 4 dagen in de week nauwelijks zien. Dat was niet het beeld dat ik had bij moeder worden.
Halverwege het programma wordt ook iets gezegd over het aanpassen van je leefstijl. Een vrouw die geen 2e kind kan betalen. Ze werken allebei 5 dagen per week en het kind gaat 5 dagen naar de opvang. Ze moet een studieschuld aflossen omdat ze een goede studie heeft gedaan. Ze hebben een hoge hypotheek, kan haar huis niet verkopen. Zijn dat niet dingen die je je dan misschien eerder had moeten bedenken als je meerdere kinderen wilde? Ik heb er zo mijn vraagtekens bij, maar ken natuurlijk niet de gehele situatie. Ik weet wel dat een kind niet veel geld nodig heeft in de eerste levensjaren, wel aandacht en liefde. Ik vind de kosten voor zoontje héél erg meevallen en het had nog goedkoper gekund.
Verderop wordt er nog gezegd dat vrouwen NU stoppen met werken, omdat hun hele salaris opgaat aan de kinderopvang. Dat zijn ook dingen die ik om mij heen heb gehoord van hoogopgeleide vriendinnen. Onze beslissing is hier totaal niet op gebaseerd Ik wist altijd al dat ik heel graag kinderen wilde en er zo veel mogelijk zelf voor zou willen zorgen. Daar heb ik ook veel voor gedaan en gelaten. Ik zou niet eens weten wat we aan kinderopvang zouden moeten betalen en of dat opweegt tegen wat ik zou verdienen als ik wel 2-3 dagen ging werken. Onze beslissing is puur gemaakt op gevoel. Natuurlijk wel even gekeken of het financieel kon, anders zou ik nu opzoek zijn gegaan naar een andere baan, alvorens deze baan op te zeggen. Ik had immers nog het recht om 1,5 jaar verlof te nemen (onbetaald verlof gecombineerd met ouderschapsverlof). Als ik was blijven werken, was dat omdat het echt financieel zou moeten of omdat ik het gewoon leuk vindt om een paar daagjes te werken. In dat laatste geval zou ik het dan ook niet erg vinden als er bijna niks van mijn salaris over zou blijven.
Maar mensen die zeggen; dan kan ik net zo goed thuisblijven... Willen die dan ook niet liever ook gewoon thuisblijven? Ik vraag het me af.....En dan zegt iemand in de uitzending "we zijn allang af van het beeld van hobby over werken voor vrouwen".
Daarna volgt er nog een stukje over de korte termijn gedachte. Dat hoog opgeleide vrouwen niet meer verder kunnen met hun carrière. Dat vrouwen niet meer zo makkelijk terugkomen op de arbeidsmarkt. Nee, misschien niet daar waar ze zijn gestopt, maar maakt dat uit?
Dan ook nog een stukje over dat kinderen die op de kinderopvang hebben gezeten goed voorbereid zijn op het leven. Ik heb er zo mijn vraagtekens bij?
Mijn keuze was ook makkelijker omdat ik het niet meer zo naar mijn zin had bij mijn huidige baan. Ik zit nu dan ook te denken aan een carrière switch, nu denken over wat ik wel wil in mijn werkende leven. Ik ben me nu aan het oriënteren voor een opleiding. Iets wat ik kan doen naast de opvoeding voor zoontje en eventueel ooit nog een tweede spruitje. En als de kinderen dan naar school gaan, wil ik toch echt wel weer gaan werken of misschien al eerder? Maar in de 1e vier jaar ben ik toch het liefst zo veel mogelijk bij de kinderen.
Helemaal aan het eind wordt nog gezegd: "Als je een vrouw met ambitie ga je je carrière niet opgeven". Hoezo? Zou ik geen ambitie hebben? Wat versta je onder ambitie. Ik heb zeker ambities en nu liggen mijn ambities thuis!
Helaas klopt het argument dat je als herintreder nauwelijks meer aan de slag komt, wel degelijk. Boven de 40 kom je nauwelijks meer aan een baan. En zit er een gat in je CV, dan geldt idem dito. Kinderen opvoeden en vrijwilligerswerk doen op school wordt door HRM medewerkers niet als echt werk gezien.
BeantwoordenVerwijderenMaar je kunt nog in de zorg aan het werk, roept iedereen dan. Daar moet je gezondheid dan wel toereikend voor zijn. Ik mag geen staand werk meer doen en niet meer zwaar tillen. En je moet er een opleiding voor gevolgd hebben.
Maar bovendien wordt er in de zorg ook bezuinigd. In de kinderopvang, maar ook in de ouderenzorg. Vrijwilligers nemen steeds meer werk over. Dus die overvloed aan banen in de zorg? Ik heb ze nog niet mogen ontdekken.
Boven de 40 wordt het misschien lastiger, maar ik hoop dat ik die leeftijd nog niet heb bereikt als ik weer aan de slag wil. En dat gat in mijn cv wil ik gaan opvullen door een opleiding te volgen. Maar het is natuurlijk altijd afwachten hoe de arbeidsmarkt er over een jaar of 4-8 uitziet.....echt in de toekomst kijken kan niemand.
VerwijderenWel grappig in mijn werkzame leven thuis heb ik tweemaal een baan aangeboden gekregen als leidinggevende. Veel meer dan wat ik tot nu toe als werk heb gedaan. Ik ben thuis met de kinderen maar zit in twee besturen met daarbij een groot en goed onderhouden netwerk. De dame die mij polste vond mijn vrijwilligerswerk juist een pre voor de aangeboden baan als leidinggevende. Het ligt er dus maar in het geheel aan wat voor vrijwilligerswerk je hebt gedaan. Bij ons bedrijf vinden wij het bij sollicitanten ook belangrijk dat ze vrijwilligerswerk doen of gedaan hebben. Het zegt vaak iets over de persoon. O ja dat bestuurswerk doe ik als de kinderen in bed liggen.
VerwijderenDag Sjouke,
BeantwoordenVerwijderenLees jouw blog altijd met veel plezier, maar bovenstaande blog vraagt om een reactie van mijn kant omdat ik het ditmaal zo niet met je eens ben.
Ik ben een hoog opgeleide vrouw, ben getrouwd en heb een dochter van 18 maanden. Ik kies er voor om 4 dagen in de week te werken, net zoals mijn man er voor gekozen heeft om 4 dagen in de week te werken. Mijn dochter gaat 3 dagen per week naar een gastouder, van 7.00 tot 17.30 uur en daar zijn wij heel tevreden over. Gelukkig kan ik mijn eigen werktijden indelen, al zijn er momenten dat ik aanwezig moet zijn, tot op heden heeft dit geen enkel momenent een knelpunt opgeleverd.
Ik vind mijn werk erg leuk, zo leuk dat ik me niet kan voorstellen hoe het is om de hele week thuis te zijn. Ik vind mijn kinder ook leuk, zo leuk dat ik me niet kan voorstellen hoe het is om haar helemaal niet te kunnen zien. Voor onze financiele situatie hebben wij het niet nodig dat we alletwee werken, we zouden het ook met één salaris kunnen redden. Maar naast het feit dat ik geweldig leuk werk heb vind ik het ook prettig dat ik financieel onafhankelijk ben. Ik hoef me geen enkele zorgen te maken als mijn relatie wat minder gaat, of als mijn man zijn werk verliest. Maar wij hebben een luxe positie. Op het moment dat onze dochter meer zorg nodig had gehad en zij niet naar een gastouder had gekund hadden wij ervoor kunnen kiezen om beide 2 1/2 dag te gaan werken zodat zij ten alle tijde verzorgd werd. Maar dan nog had ik ervoor gekozen om dit gezamenlijk te doen ivm de financiele onafhankelijkheid van zowel mijn partner als van mijzelf.
Daarnaast zou ik heel veel moeite moeten doen om, na een 'gat in mijn cv', weer op hetzelfde niveau te komen. Enik zou dit wel erg vinden, mij maakt het wel degelijk uit. Ik wil graag serieus genomen worden en graag optimaal presteren in mijn wekr. Dit kan ik in mijn werk alleen maar doen als ik een bepaalde positie heb, over een bepaald netwerk beschik en actuele kennis van zaken heb.
Al met al 'kriebelt' jouw blog mij aan alle kanten. Ik heb respect voor jouw/jullie keuze, maar alsjeblieft heb ook respect voor vrouwen die een andere keuze maken. Ik denk dat ik niet gelukkig in jouw situatie wordt, anders had ik dat echt als optie meegenomen, laat mij aub in mijn waarde.
Inmiddels is er genoeg wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat een kind er niet slechter op wordt als het naar de kinderopvang gaat, als je wilt kun je dit eens gaan lezen. Voor mij is dit geen maatstaf, ik neem graag mijn dochter als maatstaf. Zij heeft geen broertjes en zusjes en profiteert van een gastgezin waarin zij dit wel kan meemaken. Ik zie dat dit goed voor haar is. Ik geniet van mijn momenten als ik bij haar ben, maar vind het ook heerlijk als ik haar achterlaat bij haar gastgezin en me volledig in mijn werk kan storten (een intelectuele en sociale uitdaging die ik thuis niet kan krijgen).
Groet,
Truus
Misschien heb ik het dan niet goed geformuleerd in mijn blog, maar ik val helemaal niemand aan. Ik vind dat iedere ouder zelf die keuze moet maken. En als je je werk leuk vind en wilt blijven werken vind ik dat helemaal prima. Voor mij hoef je je helemaal niet te verdedigen.
VerwijderenIk laat je zeker in je waarde. Ik heb alleen verteld hoe wij tot onze keuze zijn gekomen en hoe ik dingen zie in ons gezin. Als ik het blogje niet respectvol heb geschreven naar werkende ouders toe, dan spijt me dat, dat was zeker niet zo bedoeld. Ik vond het pijnlijk om in dit debat te horen dat als je je baan opgeeft als vrouw je geen ambitie hebt. En dat werk je nut geeft....dus ik zou nutteloos bezig zijn... vandaar dat ik me geroepen voelde een blogje hierover te schrijven. Zeker niet geschreven om werkende moeders te kwetsen of een schop te geven, zo van: kijk ik doe het wel goed. Nee, voor ons werkt dit het beste en voor jullie dus dat... Prima toch?
O'ja en ik denk ook zeker niet dat een kinderopvang slecht is voor een kind. In ons geval zou zoontje er niet naar toe kunnen omdat ze daar geen sondevoeding mogen geven, dus dat viel voor ons af.
VerwijderenAllebei 2,5 dag werken kan in ons geval ook niet. Beide werkgevers gaan daar niet mee akkoord, bij beide werkgevers moeten we minimaal 4 dagen werken. En beide maken we lange dagen: 7 uur de deur uit; 18.00 thuis. (als het verkeer meezit)
En ook ik heb een hbo-studie gedaan en heb zeker mijn twijfels gehad bij het opgeven van een baan. Maar ik heb zoontje in de eerste 9 maanden van zijn leven veel moeten missen door ziekenhuisopnames dat ik nu heb gekozen om bij hem te zijn. Ik weet dat ik misschien niet meer op hetzelfde niveau terug kan komen, dat vind ik wel jammer, maar accepteer ik. Door alles wat ons gezin het afgelopen jaar heeft meegemaakt ben ik anders in het leven komen te staan. Ik vind mijn carrière nu even niet zo belangrijk. En dat ik financieel afhankelijk ben, dat accepteer ik ook. Manlief is toen hij studeerde ook een tijdje financieel afhankelijk geweest van mij. Hoop dat dit nog een beetje uitlegt hoe ik het bedoeld heb en niet verkeerd valt.
Oja, en zoals jij je moet verdedigen om thuis te blijven, zo moet ik dat omdat ik werk. Wanneer zou het wel goed zijn?
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Truus
Voor mij is het allebei goed! Als je zelf maar achter je keuze staat en anderen ook in hun waarde laat. Maar blijkbaar heb ik dat niet goed tot uiting laten komen in mijn blogje!
VerwijderenWij hebben de opvang altijd goed kunnen regelen. 2 dagen naar de creche, en de beide oma's elk een dag. Manlief een dag vrij in de week en ik niet. Maar daarentegen had ik 50 vrije dagen in het jaar. Manlief elke vakantie thuis, dus ook dat is een bonus. De kids zijn naar de BSO geweest tot ze zelf aangaven dat ze niet meer wilden. Dat was een jaar of 10-11. De kosten vielen mee en ook tegen. De 2 dagen opvang waren errug duur, maar de beide oma's wilden absoluut geen betaling, wat wij wel wilden. Dus dat werd wat vaker uit eten, een bloemetje en een kerstpakket. Dus deze 2 dagen vielen ruim goedkoop uit.
BeantwoordenVerwijderenDe kids hebben er veel aan gehad en kijken er nu nog met plezier op terug. Voor ons gezin was dat een goed genomen beslissing, maar ik denk dat elkebeslissing een juiste kan zijn in deze... Als je je kinderen maar voldoende aandacht geeft, veel liefde en dat ze er toe doen!
Ik heb de aflevering niet gezien, maar verzorg onze kleine man en werk daarnaast 1 dag voor een baas en gemiddeld 1a2 dagen voor mijzelf.
BeantwoordenVerwijderenIk vond het hele zorgen in het begin best pittig en nu ik voor een baas werk, zit ik een stuk beter in mijn vel, dus voor mij werkt dit het beste!
Ik denk dat alle vrouwen moeten kiezen wat zij het prettigst vinden, ik ben ook geen voorstander van 5 dagen opvang in de week, maar onze kleine man gaat straks wel naar de peuterspeelzaal, omdat ik het belangrijk vind dat hij leert delen en met andere kindjes kan spelen (wij hebben helaas in onze directe omgeving geen kleine kindjes)
Al met al denk ik dat je het als moeder nooit goed doet ;-) of je nou thuis blijft of veel werkt, er is altijd commentaar, zo jammer vind ik dat!
Bedankt voor je reactie. Met je laatste alinea ben ik het helemaal eens! Ik vind het ook zo jammer dat er altijd commentaar is en je het nooit goed doet.
VerwijderenHet is misschien een dooddoener, maar toen mijn ex er vandoor ging met een ander (nee, ook ik had het totaal niet verwacht), waren mijn kinderen 6 mnd, 2 en 4 jaar. Ik was toen toch wel heel erg blij dat ik mijn goedbetaalde baan van 2 dagen had, zodat ik in mijn huis kon blijven en voor mezelf en de kinderen kon zorgen.
BeantwoordenVerwijderenMaar ook ik kies er voor om zo zuinig mogelijk te leven en daardoor zoveel mogelijk bij de kinderen te kunnen zijn.
gr. Julia
Vervelend om te horen dat het zo bij jou is gegaan.
VerwijderenIk geef ruimtelijk toe dat als mijn man ervandoor gaat ik een groot probleem heb. Niet alleen omdat ik dan geen werk heb, maar ook omdat we samen een huis hebben etc....
Ik heb ook eerder een relatie gehad van 6 jaar en dat ging ook onverwacht uit; ik had het nooit gedacht, dus ken het gevoel helemaal. Gelukkig deelden we toen nog niks, behalve een huurwoning.
Maar ja, om nou te blijven werken voor het geval mijn man bij me weggaat?
Ik snap ook dat je vertrouwen in elkaar moet hebben, ik denk echter dat het feit dat bijna de helft van de relaties stuk loopt een veel belangrijker argument in deze discussie is.
VerwijderenOok binnen je relatie kun je als vrouw je goed informeren, hoe ben je getrouwd,of woon je alleen samen, heb je alles goed geregeld (recht op de helft van alles?)Misschien kun je anders een eigen spaarrekening aanleggen. Bedenk ook goed dat als je wat meer spaargeld hebt, of voor de consuminderaars onder ons, een wat afgelost huis, je ook geen recht hebt op bijstand, dan moet je eerst alles opmaken.
Kortom, denk er eens over na, want bij goed moederschap hoort ook een stukje zakelijkheid, zodat je je kinderen kunt blijven geven wat ze nodig hebben.
Met mij is het overigens goed gekomen, heb een veel leukere (LAT)man gevonden, maar ik houd geld en huis strikt gescheiden...
Julia
@ Julia, ik ben het helemaal met je eens, en heb waardering voor je bijdrage. Ik zie op dit moment moeders van rond de 50, altijd thuisblijfmoeder geweest. Konden geen baan vinden nadat de kinderen naar het VO gingen, en ach, het was toch ook niet voordelig om te werken i.v.m. de aanrechtsubsidie die je dan kwijt raakte.
VerwijderenManlief weegt af en vindt het huwelijk of de relatie dus echt niet meer de moeite, wil nog iets van zijn leven maken en begint dus iets met een ander. Of besluit gewoon dat ie niet oud wil worden met deze saaie vrouw, die alleen nog maar over het huishouden en tv programma's praat. Vrouw in paniek, heeft geen baan, en binnenkort geen huis meer, wat moet ze beginnen? Alimentatie? Twaalf jaar lang partneralimentatie van een ex die al weer met een andere dame iets is begonnen?
Ik denk dat je dit niet moet onderschatten en vooral niet moet denken dat het jou niet zal overkomen..
Kunnen vrouwen het wel goed doen? Als je werkt dan wordt er vaak gezegd dat je egoistisch bent, als je thuisblijft wordt je afgeschilderd als een domme moeke... Ik denk dat iedere vrouw vooral moet doen wat voor haar én haar kinderen goed werkt. Het een hoeft niet slechter te zijn dan het andere.
BeantwoordenVerwijderenMee eens!
VerwijderenJe blog roept de nodige reacties op zo zie je maar weer dat het nooit goed is. Eén zin die er uit springt is van Truus namelijk dat ze graag serieus genomen wil worden, net als of je dat als thuisblijfmoeder niet word. Deze zin stuit mij weer tegen de borst.
BeantwoordenVerwijderenIk heb drie kinderen en heb de nodige jaren gewerkt en de opvang toen samen met mijn man geregeld. Hij aan het werk ik thuis en andersom. Onze kinderen zijn nooit naar de opvang gehoeven wel naar de peuterspeelzaal 2 ochtenden. Toch heb ik op latere leeftijd (de oudste zat al in groep 8) besloten te stoppen met werken. We hebben allebei een HBO opleiding en toch heb ik het nooit als negatief ervaren om thuis te zijn. De rust die er is voor de kinderen is ook op middelbare schoolleeftijd belangrijk. Persoonlijk vind ik het nog belangrijker als op jongere leeftijd. Een baby maakt het weinig uit wie hem een schone luier geeft maar voor een puber die zijn verhaal kwijt moet is het wel belangrijk.
Als ik aan de kinderen vraag of ik weer zal gaan werken want dan is er ook meer inkomen en dan zijn er natuurlijk ook meer extra's zoals een kleine tweede vakantie of een luxere mobiel, dan krijg ik als antwoord nee mama blijf maar fijn thuis het is zo prettig als we thuis komen en je bent er. Zo zie je maar weer elke keuze heeft twee kanten.
Ik heb ook getwijfeld om dit blog te schrijven, omdat ik wist dat het reacties op zou roepen. Ik heb dan ook alleen verteld wat ik van het debat vond en welke uitspraken mij opvielen. En hoe wij die keuze hebben gemaakt.
VerwijderenMijn moeder was er ook altijd voor mij en dat heb ik als heel prettig ervaren. Ook toen we naar school gingen.
Misschien dat tegen die tijd mijn man wel minder wil gaan werken en ik weer aan de slag ga? We zullen zien hoe we er in de toekomst over denken en wat we gaan doen!
Waarom verontschuldigen vrouwen zich altijd, als ze buitenshuis werken maar ook als ze thuiswerken (want ook opvoeden is hard werken). Dat hoor je nou nooit eens van een man.
BeantwoordenVerwijderen'k Denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft,
groet
Ik heb gewerkt toen ik kinderen had, drie jaar lang. En ik ben fulltime thuis sinds 2012. Toen ik mijn zoontje met drie maanden 2,5 dag naar het kdv moest brengen, had ik daar erge moeite mee, geloof dat de basis van de uiteindelijke beslissing om te stoppen ook daarmee gelegd is.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, over werkende moeders worden dingen gezegd die niet alleen maar waardering uitspreken over het feit dat je twee dingen goed wil doen. En over thuisblijfmoeders worden dingen gezegd die je als beledigend op zou kunnen vatten.
Kunst is om dat niet te doen maar de keuze van een ander te accepteren.
Tja, misschien loopt de manlief bij me weg, me met 3 kinderen en een cv-met-gat achterlatend. Maar ik heb geen zin om mijn toekomst te bouwen op steldatten en watalzen. Als je werkt kan je ook zomaar ontslagen worden of belangrijke klanten verliezen.
Voor mij is dit de keuze die goed voelt, wat de onderzoekers, loonbaanadiseurs of medemoeders ook vinden. Uiteindelijk heb ik alleen aan mijn kinderen verantwoording af te leggen, in the end... En ik denk dat ik, althans op dit moment, het meeste voor ze kan betekenen door er zelf voor ze te zijn.
Wat jammer toch,dat de manier waarop onze maatschappij in elkaar zit,niet iedereen de kans geeft het leven in te delen naar eigen keuze. Thuisblijven van vader of moeder. Beiden part-time werken of beiden een volledige baan met betaalbare opvang.Zodat alle keuzes gerespecteerd worden.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het debat niet gezien maar als ik het zo lees hebben ze alleen ouders/moeders geinterviewd die eigenlijk geen keuze willen of kunnen maken. Ik denk dat dat het grootste probleem op dit moment is in de maatschappij van nu: men wil van alles, wil niet kiezen en dus de consequenties van keuzes niet aanvaarden. Of je nu werkende moeder bent of thuisblijfmoeder, als je die keuze bewust gemaakt hebt, is er niks aan de hand. Er is geen goed of fout (niet dat ik dat bij jou lees hoor), en de ouders die bewust hun keuze maken zullen ook niet zo snel geneigd zijn om een andere keuze te bekritiseren.
BeantwoordenVerwijderenIn alle vrijheid kunnen beslissen of je geheel,gedeeltelijk,samen minder of 1 van de 2 wel en de ander niet uit werken gaat,is toch geweldig. Helaas is door een minder goede planning vooraf bij velen deze vrijheid wat minder daar de lasten vaak dan niet meer van 1 salaris betaald kunnen worden.
BeantwoordenVerwijderenJe zal toch maar graag thuis willen blijven maar het e.e.a. in een eerder stadium wat minder goed qua financiën hebben ingeschat.
Kiezen voor "Thuismanager"" prima!! doen.
Kiezen voor "Werken" blijven prima!! doen.
Niet kunnen kiezen om Thuismanager te worden terwijl men dit wel wil "balen"
Toch even ter relativering van het argument: als mijn echtgenoot me verlaat moet hij alimentatie betalen (geldt trouwens alleen als je getrouwd bent).
BeantwoordenVerwijderenJe zou eens bij advocaten en bij het LBIO moeten navragen hoe vaak in de praktijk echt daadwerkelijk alimentatie wordt betaald. De trucendoos om onder alimentatiebetaling uit te komen is eindeloos vol. Ik sta op dit moment iemand bij die al twaalf jaar geen alimentatie krijgt voor de kinderen. Dat was nog te doen toen de kinderen nog minderjarig waren, maar nu ze studeren komen ze echt tekort. Want de vader weigert te betalen en verhuist gewoon elke twee maanden. Of laat zich uitschrijven bij het bevolkingsregister (dan ben je niet meer traceerbaar, en kan geen deurwaarder je iets maken).
Een nieuw gezin beginnen met een nieuwe vrouw is ook een optie om onder de alimentatiebetaling uit te komen. Natuurlijk kun je je leven niet baseren op watalzen, maar die alimentatiebetaling, daar zou ik niet al te vast op vertrouwen.
Overigens, mijn eerste impuls toen ik hoooude prak. Deze discussie is al tientallen jaren oud, en kennelijk zijn er altijd wel weer mensen te porren die het weer eens over willen doen. Oliebollen zijn op, vuurwerk is afgestoken, wat zullen we nu weer eens verzinnen voor de talkshow? Ik kijk allang niet meer naar dit soort programma's. Ben er trouwens zelf een keer voor uitgenodigd, maar heb geweigerd. Ik weet van iemand anders hoe dat werkt, met floormanagers en de regie enzo. Die bepalen wat en wanneer jij iets mag zeggen en kappen je af of knippen je er uit als je iets zegt wat echt baanbrekend is. Dus ik zou niet teveel waarde hechten aan dit soort programma's.
BeantwoordenVerwijderenEerste zin is weggevallen. Moet zijn: toen ik dit hoorde, dacht ik: 'Opgewarmde oude prak'.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je een mooi blogje hebt geschreven over dit onderwerp.Genuanceerd ook. Ik heb wel moeite met de verwijten die altijd heen en weer worden geslingerd bij dit onderwerp. Laten we accepteren en feest vieren over het feit dat we in een vrij land leven en dat we zelf een beslissing mogen maken over wel of niet werken.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat jullie je zo eerlijk durven opstellen. Ik ben de thuisblijfmoeder uit het debat (was overigens een live uitzending, dus ik kon zeggen wat ik wilde!) en het was best lastig om zo mijn nek uit te steken. Maar ik heb daar en hier graag verwoord hoe het voor mij zit: kiezen in vrijheid, durven kiezen voor je kinderen en erop vertrouwen dat dat goed is!
BeantwoordenVerwijderenMag ik zeggen dat in het buitenland nog wel eens vreemd wordt aangekeken tegen dat deeltijd werk van 'ons' Nederlanders? Er wordt niet begrepen dat vooral de hogere posities die vaak fulltime invulling verdienen maar 4 dagen in de week worden bezet. Nederland is echt wel uniek daarin, papa 4 dagen werken in de week, mama 3 dagen in de week maar andere dagen zodat papa en mama tenminste 3 dagen voor de kinderen zorgen en de overige 2 dagen opa en oma of de oppas. Vind ik altijd wel apart dat opa en oma de 2de generatie mogen opvoeden omdat ze niet nee durven of kunnen zeggen tegen hun kinderen. Ik ken ook opa's en oma's die daar geen zin in hebben want ze hebben al een gezin gehad maar zeggen dat niet hardop. Ik zie om me heen op de basis school wat sommig kroost eruit kraamt en hoe brutaal ze zijn, ik roep ouders op ze beter in het gareel te houden. Maar ja, dat is natuurlijk lastig he als je niet ondervindt wat ze overdag zoal uitspoken.....mijn vrouw bemoeit zich veel met school sinds de peuterspeelzaal al en vrijwilligt hier en daar bij bijvoorbeeld de overblijf van kinderen.
BeantwoordenVerwijderenDie opvoeding krijgen ze ook maar 1 keer mee en daar moeten ze het hun verdere leven als basis dan ook mee doen. Ik ben zelf ook een sleutelkind geweest en ik weet heel goed dat er situaties zijn die vast anders waren gelopen als mijn ouders overdag ook meer aanwezig en betrokken waren bij mijn doen en laten want uiteindelijk heb ik het allemaal zelf moeten doen.
Dus, ik vind het verstandig zelf voor je kind te zorgen want die paar jonge jaren vliegen werkelijk voorbij. Duim omhoog!
Wat een herkenbaar verhaal! Er zijn veel mensen die door alle bezuinigingen van het kabinet en stijgende kosten in de kinderopvang de knip op de beurs moeten houden en hierop moeten besparen. Daarom blijven veel mensen thuis omdat werken niet meer loont omdat men dan alleen werkt om de kosten voor de kinderopvang te kunnen financieren. Maar veel mensen die toch besluiten om te blijven werken zoeken naar goede alternatieven voor kinderopvang zoals bijvoorbeeld: https://nl.care.com/kinderopvang. Hier kunnen zij op betaalbare wijze toch blijven werken. Het is een ideale oplossing voor ouders die getroffen worden door hoge kosten in de kinderopvang.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je een prima blog hebt geschreven. Zelf heb ik een kleine van 2,5 die tot voor kort 3 dagen in de week naar KDV ging en sinds 1 april 2 dagen i.v.m. ontslag van mijn man. Hij is een eigen bedrijf aan huis begonnen. Voorheen werkten we beide 4 dagen in de week en dat ging perfect. Het heeft ook wel te maken met het feit dat we beiden max. 15 minuten reistijd hadden naar het werk en het KDV bij ons in de straat is. Geen gestress in de ochtend en bij het ophalen. Ik zie ook zeker de voordelen van het thuisblijven voor je kinderen, maar in ons geval werkt het ook prima als je beiden moet werken en afhankelijk bent van het KDV. Iedereen moet gewoon lekker z'n eigen plan trekken, doe vooral waar je je goed bij voelt. Voor mij geldt, als ik rust heb en me happy voel, ben ik de beste moeder voor mijn kind.
BeantwoordenVerwijderen