vrijdag 7 oktober 2016

Een slecht voorgevoel

Bedankt voor alle felicitaties en lieve woorden van gisteren. Het geeft mij een fijn gevoel dat iedereen zo meeleeft.

Vorige week stond ons een minder aangename verrassing te wachten. Ik had al diverse keren op internet gelezen dat hier in het dorp een bende actief is die het voorzien heeft op airbags en navigatie. In onze wijk is er ook diverse malen in auto's ingebroken, ook in onze straat. Toen ik vorige week maandag op facebook een bericht voorbij zag komen dat ze ook in onze straat weer actief waren geweest met auto's openbreken, kreeg ik een slecht voorgevoel. Zou onze auto dit keer ook het doelwit zijn geweest? Het was al laat en donker en besloot maar naar bed te gaan. We hadden de auto sinds zaterdagmiddag niet meer gebruikt en stond een klein eindje verderop, maar wel in het zicht van ons huis. Zo aan de buitenkant was niks raars opgevallen.

Dinsdagochtend, nadat ik Dirk naar school had gebracht, besloot ik toch maar even een kijkje te nemen bij onze auto. En ja hoor, het was raak! Toen ik de beslagen ramen schoon veegde, zag ik gelijk dat de airbag uit het stuur ontbrak en ook het dashboard lag open op de grond en ook daar ontbrak een airbag. De linkerportier was ontgrendeld, maar behalve het slot dat iets scheef stond was er niks te zien. Ik heb gelijk wat foto's gemaakt en gecontroleerd of er verder niks ontbrak. Blijkbaar waren ze niet geïnteresseerd in een 6 jaar oude tomtom.





Er bekroop mij een naar gevoel. Een auto is maar een auto, en ik heb totaal geen emotionele band met onze auto. Maar dat anderen aan je spullen zitten, daar kan ik zo verdrietig en boos om worden. Nadat ik Alex had ingelicht, de politie gebeld en die stond binnen een kwartiertje op de stoep. De aangifte werd netjes opgenomen en verder werd er verteld dat er weinig aan te doen is. Ze zijn de bende wel op het spoor, maar tot nu toe hebben ze nog geen aanhouding kunnen verrichten. Een auto-alarm biedt niet altijd oplossing, een stuurslot schrikt misschien wel de dieven af, want voor 1 airbag nemen ze de moeite niet en gaan ze op zoek naar een ander makkelijker slachtoffer.

Nadat ik ook de verzekering had gebeld, konden we dezelfde middag nog terecht bij een schadeherstelbedrijf. We kregen een leenauto mee, nieuw en luxe waar Alex dan weer blij mee was, en de volgende dag konden we onze auto weer ophalen. Alleen de slotreparatie duurt iets langer, want die moet precies nagemaakt worden, anders moeten de sleutels worden vervangen.

Gelukkig zijn we goed verzekerd en is alles snel en kosteloos opgelost. Zonder verzekering hadden we een mooie rekening van € 1200,-- kunnen verwachten, wat een geld.

We zijn nu aan het kijken om toch een stuurslot aan te schaffen. Kost iets meer dan 100 euro, maar omdat ze zo vaak in deze buurt actief zijn, wel de moeite waard. Er zijn auto's die inmiddels meerdere malen het slachtoffer zijn geweest.

woensdag 5 oktober 2016

Verrassing!

De laatste maand ben ik eigenlijk niet aan bloggen toegekomen. Niet dat het hier zo druk was, maar mijn lichaam was wel druk in de weer en zelf had ik daar nogal last van vermoeidheid en misselijkheid. In mijn buik zit nu een minimensje, 12 weken zwanger, het eerste trimester zit er bijna op.

Gelukkig voel ik mij inmiddels weer een stuk beter. En nu we ook de eerste controles hebben gehad, krijg ik meer vertrouwen in een goede zwangerschap en durf ik bijna te geloven dat we hier straks ouders zijn van twee kindjes. Dat zijn we natuurlijk al, die kleine in mijn buik telt nu al mee!

Doordat de eerste zwangerschap bij mij niet voorspoedig verliep, heeft het wel even geduurd voor we een tweede zwangerschap aandurfden. En toen we dat aandurfden, duurde het nog bijna 1,5 jaar voordat het zover was. Ergens was ik al met een acceptatieproces begonnen dat het misschien maar beter was zo. Maar nu ben ik dol gelukkig en hoop dat ik straks eindelijk eens kan genieten van een normale zwangerschap, natuurlijke bevalling en kraamperiode. En als het niet zo is, dan weten we inmiddels ook dat wij ons daar als gezin prima doorheen kunnen slaan.

De controles bij de verloskundige en later met doorverwijzing nog eens in de het ziekenhuis waren allemaal goed. Herhaling op HELLP (ernstige zwangerschapsvergiftiging) is zeker aanwezig, maar de kans is heel veel kleiner en als het toch gebeurd meestal later in de zwangerschap. Ik kreeg in ieder geval complimenten dat ik zoveel ben afgevallen en daarmee heb ik zelf de herhalingskans al enorm verkleind. Met aanvullende medicatie, moet die kans nog verder omlaag gaan.
Bij 20 weken krijgen we nog een uitgebreide hartecho, dit in verband met de hartafwijking van Dirk. Spannend, maar ook geruststellend. Bij Dirk was deze afwijking bij de 20-weken echo gemist en kwamen we hier pas bij de laatste echo, 3 dagen voor de geboorte achter. Van de ene kant ook maar gelukkig, anders was mijn zwangerschap vanaf 20 weken al niet meer rooskleurig geweest, nu heb ik nog 8 weekjes langer onbezorgd kunnen genieten.

De komende tijd hoop ik weer wat meer energie te hebben en vaker te kunnen bloggen. In ieder geval zijn jullie nu op de hoogte van het laatste nieuwtje!