donderdag 14 april 2016

Afscheid van de V&D

Vandaag ging ik even de stad in.  Al vrij snel moest ik naar het toilet en ging daarom de kant van V&D op, daarnaast zit de Hema daar kan je ook plassen. Het nieuws rond V&D heb ik niet echt goed gevolgd, dus wist niet zeker of het nog open was of niet. Open was het nog wel, maar alleen 2 verdiepingen en de wc niet.

Het was er erg troosteloos. Allemaal lege rekken en schappen en wat er nog wel lag oogde als een zooitje. Ik kwam altijd graag bij V&D, al was het meestal om te plassen of een hapje te eten. Soms kocht ik er ook wel wat, maar als consuminderaar waarschijnlijk te weinig om V&D te laten bestaan. Als ik iets nergens kon vinden, één of ander vaag kantoorartikel,vond ik het bij V&D meestal wel.

Jammer hoor dat V&D er straks niet meer is, op de deur hing een briefje "nog 2 dagen open". Alles was nu met 70% korting en dat was ook op alle reeds afgeprijsde artikelen. Alles in de winkel was te koop er gingen ook mensen met kledingrekken en hangers naar buiten. Ik kocht uiteindelijk 5 kleine dingetjes: wat knutselspullen, 2 kleine cadeautjes en een rol inpakpapier, alles samen voor een magere € 2,25. Om er langer rond te snuffelen, daar had ik geen zin in. Het was niet druk, dan zou ik gillend wegrennen, maar het idee dat de winkel er straks niet meer is, gaf mij geen fijn gevoel.

Ik maakte nog een kort praatje met de kassière en nam dit keer wel het (gratis) plastic tasje aan als herinnering aan V&D. Als kind kwam ik er al en volgens mij was het één van de eerste winkels waar ik kwam met roltrappen, die toen toch wel indruk op mij maakte. Ook tijdens de diverse banen die ik heb gehad, meestal in de stad, liep ik in de pauze soms V&D binnen. Ik kwam er graag, maar misschien net zoals de meeste mensen vooral kijken en weinig te kopen.

Ik hoop dat de mensen die er werkten snel een nieuwe baan zullen vinden, want voor hen is het natuurlijk het vervelendste.

donderdag 7 april 2016

bejaarde elektrische apparaten

Veel elektrische apparaten die wij in huis hebben, gaan al heel wat jaartjes mee. Veel is gekocht toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen, zo'n 15 jaar geleden. Maar andere apparaten zijn zelfs al wat ouder en in de tussentijd is er ook wel wat vervangen of nieuw gekocht.

Vorige week begaf de stofzuiger het. Het was een oudje, denk zo'n 10 jaar geleden aangeschaft, misschien wel langer geleden, voor de prijs van ik gok zo'n 70 euro. Ik heb er jaren veel plezier van gehad, maar ineens deed hij het niet meer. Ik heb nog gedacht ermee naar het repaircafé te gaan, maar dat is pas weer volgende maand en zo lang kan ik niet zonder stofzuiger. Op mp vond ik ook niks geschikts, dus uiteindelijk toch maar een nieuwe aangeschaft. Ik heb, voor mijn gevoel, een goede afweging gemaakt tussen prijs/kwaliteit en gekozen voor energie zuinig. Eergisteren werd de nieuwe stofzuiger bezorgd, ik ging er gelijk mee aan de slag. Wat een verademing, deze zuigt echt een stuk beter dan ons oudje, dat scheelt weer veel tijd in het huishouden. Voor wie nieuwsgierig is, we hebben voor deze gekozen. Ik hoop hier zeker weer 10 jaar mee vooruit te kunnen, soms moet je het jezelf gunnen iets nieuws en goeds aan te schaffen.

We hebben nog een groot aantal apparaten hier in huis die al meer dan 10 jaar oud zijn en waarover ik mij soms verbaas dat ze het nog steeds doen. Oh,oh dit moet ik niet te hard roepen, zul je zien dat ze het de komende maand allemaal begeven.

Nou vooruit, dit zijn onze kanjers!


  • TV, ja nog steeds zo eentje met kont van een vaag onbekend merk. Manlief "kreeg" deze bij zijn eerste mobiele telefoon. Wanneer dat was? Ik gok in 2002.
  • DVD-speler ook van zo'n vaag onbekend merk, die "kreeg" ik bij één van mijn eerste mobiele telefoons, ik denk ook in 2002.
  • Dubbel-cassettedeck radio een echte Philips. Ja, die doet het nog steeds, al draai ik nauwelijks nog cassettes. Ik kreeg hem van mijn ouders op mijn verjaardag. Ik denk dat ik 8 of 9 werd. Dus die is al zeker 25 jaar oud.
  • Printer, een HP deskjet. Gekocht bij mijn eerste pc toen ik ging studeren, dat was in 2000. De pc heb ik niet meer, die is al lang verouderd. De printer voldoet nog prima voor het afdrukken van teksten e.d. als je tenminste niet al te hoge eisen stelt. 
  • Wasmachine, gekocht nadat het tweedehandsje van tante het had begeven. Een Zanussi toen één van de goedkopere, want ik studeerde nog en had niet zoveel centjes. Gekocht in 2003.
  • Mijn handmixer ook van Philips, gaat ook al weer heel wat jaartjes mee. Ooit nog "gekocht" met mijn bij elkaar gespaarde airmiles. Denk dat het ergens rond 2004 moet zijn geweest.
  • Dect telefoon, ook gekocht toen ik op mezelf ging wonen in 2003.
  • Een stereotoren met cd-wisselaar, die manlief meebracht toen we gingen samenwonen. Geen idee hoe oud deze is, maar doet het nog prima. Hij is in ieder geval van voor 2006, denk eerder nog eind jaren '90.
  • Broodrooster, ook ooit ergens met spaarpunten gekocht, rond 2002.
  • Een tosti-ijzer in de vorm van een koe. Ooit in de opruiming gekocht toen ik mijn uitzet bij elkaar aan het sparen was. Denk in 2001.
Misschien ben ik nog wel wat vergeten, maar buiten de keukenapparatuur, keukenmachine(s) en nu de nieuwe stofzuiger zijn hier weinig nieuwe apparaten te vinden. Onze laptops zijn tweedehands gekocht, mijn smartphone is refurbished en manlief heeft nog een simpel telefoontje die nog bij een neef ongebruikt in de la lag. Volgens mij zijn wij best zuinig op onze spullen, kopen wij geen nieuwe zo lang de oude niet kapot is en we zijn niet echt vatbaar voor de nieuwste snufjes.

Belde toevallig schoenmoeder gisteren, dat ze een nieuwe tv hadden gekocht en dat wij hun oude tv mogen hebben. Het is zo'n platte, dus geen idee waarom ze een nieuwe hebben gekocht, maar ach dan hebben we alvast een extra tv voor als deze het begeeft...


Heb jij ook zoveel oude apparaten in huis?

zaterdag 2 april 2016

Voordelige Pasen

De Pasen was hier super voordelig en dat kwam vooral uit luiheid. Vrijdag kwamen we terug van onze minivakantie, en was er dus eigenlijk nauwelijks iets te eten in huis. Maar omdat er iets mis was gegaan met een overschrijving, stonden er nog maar 2 tientjes op onze betaalrekening. Ik had geen zin om geld van onze spaarrekening af te halen, want na Pasen, op dinsdag zou alles vanzelf weer in orde zijn.

Dus we moesten even creatief zijn met die 2 tientjes en alleen even verse spullen kopen die echt nodig zijn. Ik maakte een lijstje en ging zaterdag op pad. Jeeh wat was ik blij met onze beslissing om even alleen het hoognodige te kopen, want wat een drukte in de supermarkt! Het leek wel uitverkoop, of is Pasen net zo'n vreetfestijn als Kerst aan het worden? Misschien ben ik het gewoon niet meer gewend, want meestal doe ik 's ochtends vroeg onder schooltijd de boodschappen en de rest laat ik lekker bezorgen door de biobezorger. Maar die biobezorger hadden we door de vakantie dus ook een weekje overgeslagen. Ik pleurde snel een pak melk, een brood, eieren, wat fruit in de kar en baande me via de kassa's een weg naar de uitgang. Mijn hele lijf riep: "weg hier!".

En dan is het toch wel fijn dat je een hele voorraadkast hebt, waar je met een paar verse ingrediënten zo de meest verrassende maaltijden uit kan toveren. Paaseitjes heb ik niet meer gekocht, want die hadden we al genoeg gegeten tijdens onze vakantie. En ik had ons aangemeld voor het paaseieren zoeken in het dorp, dat levert vaak toch wel een vol mandje op.

Zaterdagavond toverde ik een quiche op tafel met allerlei restjes uit de vriezer en voorraadkast. Soms levert even wat creatiever zijn de meest lekkere gerechten op en in dit geval was het zeker om van te smullen.

1e paasdag: Aan een paasbrunch doen we toch al niet. Maar eitjes koken en schilderen is altijd leuk. Voor de lunch zette ik een paar perentaartjes op tafel (niet meer als een halve peer in een bladerdeegje), waarin ik voor het paasgevoel nog een paaseitje had gedaan. Die middag hadden we nog een verjaardag en aten we bij vrienden, wel zo makkelijk :-) en in dit geval kwam het ook erg goed uit.

2e paasdag: niks speciaals voor ontbijt en lunch, maar tussendoor gingen we wel ook paaseitjes jacht in het dorp, wat zoals verwacht, een emmertje chocolade-eitjes opleverde. Als zoon in het tempo doorgaat waarmee hij zijn Adventkalender leeg eet (daar is hij nu halverwege ;-) ) kan hij hier nog tot sinterklaas mee vooruit! Als hij er niet om vraagt, vergeten wij dat het er is, arm kind....
's middags gingen we nog naar een opendag van een melkveehouderij. Ook daar konden naast het kijken van koeien, paaseitjes gezocht worden in een hooiberg. Zoonlief had het wel gezien met die paaseitjes, dus richtte zich vooral op het rollen in het hooi. 's Avonds stond er op tafel: frietjes van knolselderij en winterpeen, vegaburger en sperzieboontjes. Alles uit de vriezer/koelkast nog op voorraad.



Een paar dagen echt even "geen cent te makken hebben" voelde eigenlijk heel erg raar. Natuurlijk hadden we in noodgevallen iets achter de hand, was er zo een overschrijving van de spaarrekening gedaan of was er even met de creditcard gezwaaid. Maar ik kan mij niet herinneren dat er eerder een moment is geweest dat ik echt even bij de kassa "bang" was dat ik niet genoeg geld bij mij zou hebben. Of dat ik zo secuur naar de boodschappen moest kijken wat wel of niet nodig was. Gelukkig zaten we nog niet zo krap dat ik voor niet-biologisch moest kiezen, want dat had ik zeker een lastige keuze gevonden. Ik kan mij niet voorstellen hoe dit voor mensen is die echt zo moeten leven. Het lijkt mij echt verschrikkelijk. Wij kozen er bewust voor om met Pasen niks extra's te doen, want we waren net een midweekje weggeweest en hadden het er van genomen. Maar die mensen die echt zo leven, hebben misschien met Kerst ook al niks extra's kunnen doen en nu weer niet, terwijl ze andere mensen met volgeladen karren zien. Geen leuk gevoel lijkt mij, hoewel ik ook wel mensen zie die er heel positief en creatief instaan, daar heb ik echt enorm respect voor.

Dat wij het even een paar dagen met een paar tientjes moesten doen, valt dan eigenlijk nog wel mee. Maar voor ons was het wel even wat behelpen. Aan de andere kant ook wel weer een goed moment om even de vriezer en voorraadkast leeg te eten, dus wellicht iets om elke laatste week van de maand te doen.

vrijdag 1 april 2016

Ik hardlopen?

Ik hardlopen? 
Als je het mij een paar jaar geleden had gevraagd, had ik je waarschijnlijk uitgelachen. Ik dat meisje dat nooit een sport langer vol hield dan een jaar, als je de maanden dat ik de sportschool alleen sponsorde en niet kwam meereken. Het meisje dat altijd als één van de laatste werd gekozen bij gym en eigenlijk hoopte dat ik helemaal niet gekozen zou worden. En dat meisje dat ook sport op tv niet interessant vond en het liefst ook alles rondom ek, wk of olympische spelen aan zichj voorbij laat gaan.

De omslag
Toch kwam er een jaar of 4 geleden een omslag. Oké sporten ging hem dus niet worden. Misschien moest ik dit maar accepteren, mezelf niet langer kwellen en gewoon proberen verder gezond te leven en verder vooral doorgaan met vaak de fiets te pakken of te wandelen. Ik zei mijn sportabonnement op en zwoor nooit meer een sportschool abonnement te nemen. Wel ging ik mij richten op gezonder eten en langzaam maar zeker viel ik toch wat kilootjes af.

Toch weer naar de sportschool?
Na een jaartje stabiliseerde dat gewichtsverlies en was ik toe aan een nieuwe uitdaging en gemotiveerd om er nog wat extra kilo's af te krijgen. Toch maar weer sportschool dan? Via via kwam ik bij een sportschool die mij wel aansprak. 3x per week 30 minuten trainen, alleen vrouwen (en niet van die vieze zwetende bodybuilders of meisjes in strakke pakjes waar alles er wel goed bij uitziet) en op korte afstand van huis. Ik nam een proefabonnement en eigenlijk beviel het mij wel. Voordeel was dat het maandelijks opzegbaar is, maar toch dan moet je wel op tijd opzeggen en het niet alsnog 3 maanden door laten lopen met de gedachte maandag wel weer te gaan. Maar ik zette door en ging netjes de voorgeschreven 3x per week. En ik had het nooit gedacht, maar nu ruim 1,5 jaar later sport ik er nog 3x per week (oké soms haal ik het niet) en staan er inmiddels al 242 lessen op mijn teller.

Een nieuwe uitdaging
Maar na een jaar begon die sportschool toch wel een beetje te vervelen. Het is iedere keer hetzelfde rondje dat je doet en hierin is niet de mogelijk iets te veranderen. Wel heb je een sleutel die je prestaties bijhoudt en je op elk apparaat uitdaagt je prestaties te verbeteren, maar toch. Dat het maar een half uurtje duurt en het lekker dicht bij huis is en ik het aansluitend kan doen nadat ik zoon naar school heb gebracht, is de reden dat ik het nog steeds doe. En ja, ik voel me fitter, alles is net even wat strakker en het houdt me, nadat ik in het begin nog flink afviel, nu op gewicht. Het gevoel van dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging bleef. Ik wil er nog wel een paar kilo's af, of in ieder geval op gewicht blijven en mijn conditie mag nog wel iets beter. Iedereen om mij heen leek te gaan hardlopen en ik dacht vorig jaar zomer, ach ik probeer het ook eens. Ik liep een rondje met de Runkeeper app, en eigenlijk ging het veel beter dan verwacht. Twee dagen later liep ik een tweede rondje en een derde rondje volgde ook snel. Maar toen we, na de verbouwing, weer terug kwamen in ons eigen huis, kwam de klad er weer in. Druk met andere dingen, slecht weer, andere smoesjes etc... etc.... maar ergens miste ik het hardlopen toch ook wel.

Goede voornemens voor 2016?
Goede voornemens voor 2016 had ik niet, maar ik stelde mezelf wel een doel. Ik wil in 2016 5km kunnen hardlopen. En dat doel werd lekker voor mij uitgeschoven; want slecht weer, te vroeg donker, ziek/zwak/misselijk etc... etc... Maar om mij heen hoorde ik weer kennissen die zich op hadden gegeven voor de Marikenloop en toen dacht ik; dat wil ik toch ook kunnen. En toen ik bij haar ook nog las dat ook zij ging hardlopen, begon het toch weer te kriebelen.

Ik trok de stoute hardloopschoenen aan
Oké hup al die smoesjes aan de kant, ik gaf mezelf een flinke schop onder mijn kont en trok mijn hardloopschoenen weer aan. Nou ja, het zijn oude sportschoenen die ik van mezelf mag vervangen voor goede hardloopschoenen als ik dit 5 weken volhou.
Ik het vakantiepark waar we vorige week waren durfde ik wel weer mijn eerste rondjes te lopen. Ik die eruit zie als een zak aardappels die vooruitstroppelt in een joggingbroek. Daar kent toch niemand mij dacht ik zo. Ik had van een kennis de Ipod van "start to run met Evy" gekregen en met haar aanmoedigende woorden op mijn mp-3 speler liep ik zo waar de eerste les uit. Vol trots zette ik mijn doel en eerste prestatie op facebook en warempel ik kreeg zoveel aanmoedigende reacties terug.

Waarom zou jij dat niet kunnen?
Één van die reacties was: "waarom zou jij dat niet kunnen". Die reactie raakte mij wel, want waarom zou ik dat niet kunnen. Nou ja, heb je mijn eerste alinea niet gelezen? Maar misschien is dat het beeld dat ik nog steeds van mezelf heb, want ga ik niet al 1,5 jaar trouw naar de sportschool? En is er inmiddels niet al 30 kilo af en ben ik een jaar op hetzelfde gewicht? Dus waarom zou ik dat niet kunnen?!

De uitdaging om de Marikenloop mee te lopen, nam ik nog even niet aan. Maar ik zit wel te dubben om mij op te geven voor een andere loop. We zullen zien hoe het loopt.

Gisteren was les 5 van Evy in ieder geval een feit. Een binnenkort lees je meer over mijn hardloopuitdaging, hoe het lopen met Evy bevalt, wat ik onderweg mee maak en wat er eigenlijk zo leuk aan hardlopen is en ook wat er minder leuk aan hardlopen is.