Niet dromen, maar doen

Ik begon met besparen en sparen om dromen te verwezenlijken. Ik las op op diverse blogs over besparen, consuminderen en sparen. Ik was toen midden twintig en had een aantal dromen die ik steeds maar voor mij uitschoof. Mijn studie was afgerond, ik had een goede baan gevonden en we hadden onze eerste echte huurwoning. Maar veel geld hielden we niet over, dus die droom van een verre reis maken voor er kinderen komen, een huis kopen en misschien wel trouwen kwamen op de lange baan te staan. Manlief was toen bezig met zijn laatste jaar master op de uni en leende ook nog geld om zijn studie te kunnen betalen. Ik vroeg me steeds vaker of hoe het toch kon dat we zo weinig overhielden. Waren mijn dromen niet reëel en zouden het dromen blijven?

Op een dag nam ik de beslissing, we moesten ons leven omgooien, anders leven om wel onze dromen te verwezenlijken. Ik maakte in een spreadsheet een overzicht van onze inkomsten en uitgaven. En keek waar we nog konden besparen. Het bleek dat veel geld opging aan gemak: afhaalmaaltijden, kant-en-klaarmaaltijden en luxe boodschappen. Het eerste punt wat ik aanpakte was om deze kostenpost omlaag te brengen. Ik stelde een boodschappenbudget vast en speurde de aanbiedingen bij de supermarkten na. Maar we gingen ook beter op ons energieverbruik letten, lieten ons minder verleiden tot impulsaankopen, zaten vaker op ons eigen balkon dan op een terrasje.

Na een paar maanden op de bespaarmodus hadden we een beetje opzij kunnen zetten, maar niet veel. We maakten een low-budget backpack reis naar Ecuador, maar bespaarden echt op alles. Maar toen gebeurd het: manlief studeerde af en vond een baan. Gelijk daarmee werden onze inkomsten verdubbeld. We besloten eerst zijn studieschuld af te lossen van tienduizend euro, dat lukte binnen een half jaar. En daarna bleven we in de bespaarmodus en gingen we door met sparen in datzelfde tempo. Dus ons spaargeld groeide heel snel. Na een jaar konden we onze droom verwezenlijken om 6 weken met een camper door Nieuw-Zeeland te trekken. En het leek alsof het geld alleen maar sneller groeide, we kregen salaris verhoging en ik ging van 40 naar 32 uur, omdat het kon. Het jaar daarop kochten we een huis met inleg van eigen geld. Een half jaar later trouwden we met een groot feest (een droom van manlief, ik had maandagochtend ook prima gevonden) en we gingen op huwelijksreis 5 weken met een camper door West-Canada (mijn droom). En daarna kwam onze grootste droom uit, ik raakte zwanger!

Inmiddels is er veel veranderd van hoe en waarop we besparen, maar ik ben heel blij dat we het roer nog hebben omgegooid toen manlief studeerde. We bleven daardoor in de bespaarmodus toen hij ging werken en daardoor ging het sparen héél snel. We spaarden maandelijks bijna 1500 euro en alle extra's kwamen daar nog bovenop. Ik ben zo blij dat we echt mooie dingen hebben kunnen doen daarvan. Dat ik mooie herinneringen heb aan wat we gedaan hebben. En niet dat we niet meer weten waar het aan op is gegaan.

Nu moeten we het met veel minder doen, maar we hebben nog steeds dromen die we ook zeker gaan verwezenlijken. We hebben gelukkig een flinke buffer meegenomen uit de tijd als tweeverdiener. Een droom heb ik zaterdag dan ook waar gemaakt. We gingen naar een fietsenwinkel en ik heb gewoon de fiets uitgezocht die ik graag wilde met kinderkar erbij. Ja, ik had ook kunnen gaan voor 2e hands en was het nou echt nodig? Ga ik het zo vaak gebruiken als ik nu denk? Misschien wel, misschien niet. Maar het was gewoon fijn die winkel binnen te stappen en (na een half jaar kwijlen op internet) gewoon te zeggen wat ik wil, even proefrit en dan afrekenen, zonder te denken pff, dat is wel duur. Nee, we voelen het nu niet, door die buffer. En nu we geen 2e auto meer hebben kan ik in de nu zo lekker op de fiets naar de boer voor de bio producten, lekker naar de kinderboerderij fietsen en bij andere kindjes op bezoek die iets verder weg wonen. We sparen niet om het sparen, maar om ons leven mooier te maken en dromen waar te maken.

Ik ben blij dat ik niet ben blijven dromen, maar heb gedaan. En ik kan niet wachten tot ik volgende week dinsdag mijn fiets kan ophalen.