Avondje uit

Eergisteren gingen manlief en ik een avondje uit. Het was eigenlijk de eerste keer echt uit sinds zoontje er is. Toen zoontje in het ziekenhuis lag en ik er even helemaal doorheen zat had manlief me al een keer mee uit eten genomen, maar toen kon ik er niet echt van genieten, hoewel ik het wel probeerde.

Maar eergisteren kwam de kinderthuiszorg een avondje zodat wij weg konden. Zoontje krijgt 's avonds nog 2x sondevoeding (in zijn slaap) en we hebben nog geen andere mensen in onze omgeving getraind in het geven hiervan, dus we kunnen eigenlijk alleen met z'n 2-en voor langer dan 2-3 uurtjes weg als er iemand van de kinderthuiszorgt komt.

We gingen met de auto naar de stad en haalden eerst bij de bios 2 kaartje voor de film Alles Familie en een uitrijkaart voor de parkeergarage. Zo kost het maar 4 euro aan parkeergeld, terwijl je dat anders al voor krap 2 uurtje kwijt bent. We hadden nog bioscoopbonnen liggen die we konden gebruiken, dus verder kostte het ons niks. Daarna gingen we naar ons favoriete eetcafeetje, ik woonde daar tegenover in mijn studententijd. Maar helaas, die zat dicht. Ook niet zo gek, de dag na kerst. Dus toen maar naar een ander leuk vegetarisch restaurantje gelopen. Het was erg rustig binnen en ze zouden om 20.00 uur dichtgaan i.v.m. de kerstdrukte van de dag ervoor. We hadden dus nog krap een uurtje om iets te eten. Een voorgerecht sloegen we daarom maar over, maar gelukkig was er nog wel tijd voor een toetje. Ik had een heerlijke pasta met shitakes en manlief nam een pompoencurry. Naast de pasta lag nog wat groenten die ik een jaar geleden niet herkend had: pastinaak. Als toetje namen ik chocoladetaart en hij lemonpie met een lekker een lekkere decaf cappuccino erbij. We hebben heerlijk, maar niet overdadig gegeten. En daarna dus lekker naar de film in een bomvolle zaal. Gelukkig hadden we eerst de kaartjes gekocht, want nu stonden de rijen bij de kassa tot aan de deur!

Totaal kosten het avondje uit ons € 59,-- (inclusief fooi). Niet gek, vind ik zelf, helemaal omdat we dit ook niet meer zo vaak (kunnen) doen.

Bij thuiskomst voelde het wel heel gek. Was ik een paar jaar geleden nog weleens zelf oppas, nu voelde ik me als de thuiskomende ouders (en dat zijn we natuurlijk ook). Manlief vroeg zelfs nog: moeten we aanbellen?! haha, voor hem was het ook wel even wennen.

Gelukkig was alles goed gegaan, we hadden er ook wel vertrouwen in hoor, maar was toch voor het eerst dat het zo ging. Zoontje had nog een beetje slijm gespuugd, is al een paar dagen flink verkouden, en daardoor was hij even wakker geweest. Verder had ze zelfs nog een was gedaan, omdat ze het beddengoed had verschoond. Wat een lieverd is het toch.

Zo'n avondje uit moeten we zeker vaker doen, maar ik moet zeggen dat ik er veel minder behoefte aan heb dan een paar jaar geleden! Gewoon allemaal thuis zijn, daar kan ik ook echt van genieten.