Ergens schuilt er een kleine wereldverbeteraar in me. Al op jonge leeftijd, met een jaar of 14 ging ik vegetarisch eten in strijd tegen de bio-industrie.. Ik heb nooit mensen gepusht vegetarisch te eten, maar aan de andere kant moest ik me wel altijd verantwoorden waarom ik vegetarisch eet en waarom dan wel leren schoenen draag. Aanhoren dat het de "natuur is om vlees te eten" en daarop te antwoorden "maar het niet normaal is hoe wij met die dieren omgaan". Toch hield ik voet bij stuk en bleef ik vegetarisch eten, hoewel ik de eerste twee jaar best wel eens smokkelde, want ik vond het toch best lekker. Er waren dan ook nog vrijwel geen vleesvervangers en biovlees (wat ook een optie was geweest) was helemaal niet te verkrijgen of te betalen.
Inmiddels zijn we 15 jaar verder en vind je volop vleesvervangers in de supermarkt. Word je niet meer raar aangekeken als je vraagt of ergens vlees inzit en is er zelfs keus uit meerdere vegetarische gerechten in de meeste restaurants. Er zijn volop parttime vegetariërs, flexitatiërs of hoe je ze wilt noemen. En er is nu zelf een vegetarische slager en snackbar.
Het is moeilijk om een kleine wereldverbeteraar te zijn. Veel mensen vinden de gedachten alternatief en een veel gehoorde opmerking is dan ook "wat draagt dat beetje nu bij". Ik heb moeite met de aandacht die je soms krijgt als je dingen anders doet dan "normaal geaccepteerd". Ik zou eigenlijk trots moeten zijn op de dingen die ik anders doe en juist misschien mijn mening en manier van leven meer moeten uitdragen. Maar de werkelijkheid is anders...
Ik heb moeite mijn zoontje te verschonen buiten de deur, wat zullen andere mensen wel niet denken dat ik wasbare luiers gebruik? Laat ik maar al helemaal niet beginnen over het wasbare maandverband... En als ik zoontje draag in de draagzak krijg ik ook zoveel vragen en blikken. Ik zit helemaal niet te wachten op die aandacht, het liefst ben ik een grijze muis die opgaat in de massa.
Voelde ik me maar meer zelfverzekerd en had ik maar meer schijt aan de wereld om mij heen. Ik ben nu bedreven genoeg in de wasbare luiers, dat ik ze ook wel buiten de deur durf te gebruiken. Maar zoontje in de draagzak op mijn rug slingeren in het openbaar doe ik nog niet. Mensen die gelijk komen vragen of ze je moeten helpen, ze vinden het blijkbaar een eng gezicht, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat, want heb het al zo vaak gedaan. Ach over 15 jaar is het misschien wel net zo normaal als vegetarisch eten.
Gelukkig kan ik op dit blog mezelf zijn onder gelijk gestemden.
ik ben geen vegetarier wel maak ik de keuze om geen kg knallers te kopen, dit vlees is goedkoop en waarom?(ik weet zelf waarom - ik hoef dit niet de hele wereld in te sturen) Ik koop mijn vlees bij de plaatselijke (keur)slager waar ik werk, daardoor weet ik waar het vlees vandaan komt. Zelf eet ik weinig vlees, welke elke dag maar een heet klein beetje. Groente vind ik veel lekkerder. Of je vegetarier bent of niet ieder mens maakt zijn eigen keuze. Ik heb familieleden die vegetarier zijn ik vind het altijd een leuke uitdaging om ook voor hun iets te eten/voor de bbg klaar te maken zonder vlees.
BeantwoordenVerwijderenIk koop voor vleesetend bezoek soms ook vlees (wel bio dan). Ik vind als zij speciaal iets voor mij kopen, ik ook wel iets speciaal voor hun mag kopen. Maar vaak zijn ze ook verrast door mijn vega creaties!
VerwijderenToen Meis net naar school ging was Kleine Man net een maand of twee. Hij kon dus echt nog niet op de fiets. En Meis was super moe na school, dus die wilde ik echt niet het hele stuk naar huis laten lopen. De oplossing was simpel. Ik droeg Kleine Man in een Slen (zo'n hele lange draagdoek) en nam de bolderkar mee voor Meis. Man, man, je had de gezichten moeten zien hier op het dorp. Volwassenen (Lees andere moeders bij school) durfden vaak helemaal niets te zeggen en keken alleen maar. Maar ook hele leuke reacties van kinderen: "Mama kijk, die mevrouw heeft een kindje in haar buik, alleen het hoofdje komt er uit." Fantastisch.
BeantwoordenVerwijderenDe moraal van het verhaal, gewoon lekker zoontje in de draagzak. En hulp lekker accepteren. Is alleen maar goed bedoeld waarschijnlijk. En als je een keer met ze praat en uitlegt hoe fijn het is en hoe makkelijk, kijken ze de volgende keer ook lang niet zo raar meer denk ik.
succes er mee, en vooral geniet er van om je eigen ding te doen.
Lekker laten kijken :) Maar dat commentaar in de trant van 'je draagt toch ook leren schoenen' of 'je rijdt toch ook auto' vind ik zo irritant. Alsof dat iets bijdraagt aan een nuttige discussie.
BeantwoordenVerwijderenin mijn omgeving vind men mij of het algemeen ook maar raar, ik draag 2e hands kleding, koop de meeste van mijn spullen 2e hands , ben flexetarier en heb in mijn achtertuintje een mini moestuin in potten en in mijn voortuin laat ik het een beetje rommelig voor de beestjes en de bijtjes, nou ik trok mij voorheen ook altijd veel aan van wat men over mij dacht,maar daar ben ik aardig van genezen, het gaat erom of ik mij gelukkig voel met hoe ik leef en zolang ik geen overlast bezorg aan anderen mag ik lekker zelf bepalen hoe ik mijn leven inricht en kritiek leveren is makkelijker dan kritisch naar je zelf kijken ,maar nu met de huidige crisis zie ik al meer mensen in mijn omgeving schoorvoetend toch ook maar eens richting de rommelmarkt of kringloop gaan. Ans
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenMeis, als je onzeker bent dan straal je vaak ook uit als je uitlegt waarom je de dingen doet zoals je ze doet. Daarom, zodra je heul zelfverzekerd je zoontje verschoont met wasbare luiers krijg je reacties zoals je ze wel graag hoort, in de vorm van: Wow, die luiers zien er zo leuk uit, waar haal je die en is dat niet lastig? Je hoeft dan nog niet eens in te gaan waarom je zoiets doet, je zou ook niet onzeker zijn als je zoontje allergisch reageerde op wegwerpluiers, dan was 't wel heul gewoon, toch?
BeantwoordenVerwijderengroet
Ik merk dat mensen in mijn omgeving het juist interessant vinden en meer willen weten en zelfs mee gaan doen. En de mekkerkonten die roepen dat het toch niks uitmaakt die zeuren over alles joh. Daar kan je het toch nooit goed voor doen. Bovendien, je doet het ook niet voor hen ;)
BeantwoordenVerwijderenJij had al vroeg een eigen standpunt.Maar ook respekt voor dat van een ander. Daar kan je juist trots op zijn.Ik hoop,dat je leert omgaan met opmerkingen. Want misschien zonder dat je het weet kun je ook een ander motiveren.Ik kreeg als alternatieve "bejaarde"laatst nog de opmerking,dat ik toch wel fanatiek was met voeding.De jaren hebben me geleerd die ander lekker te laten kletsen.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, lekker laten kijken. Vaak is het niet eens dat ze jou gek vinden, maar meer dat ze zelf ook graag wat meer zouden doen wat ze zelf vinden, maar ook bang zijn voor reacties van omstanders. Ik probeer het altijd maar wat los te laten, uiteindelijk moet je het voor jezelf goed kunnen verantwoorden, net zoals een ander dat weer voor zichzelf moet doen. Het is denk ik ook voor kinderen wel weer goed om zo'n duidelijk signaal af te geven, dat dingen gewoon op een bepaalde manier gaan en dat die manier niet afhangt van wie er in de buurt is. Je bent, zoals Kniepertie al min of meer zegt, niemand verantwoording schuldig hoor! En het is mooi als je anderen niet pusht om hetzelfde te doen, want van die kant werkt het hetzelfde; zij zijn jou evenmin verantwoording schuldig :)
BeantwoordenVerwijderenProbeer het gewoon op je eigen manier te blijven doen meid! Ik heb er ook nog 1 inde katoenen luiers alleen past hij niet meer in de draagzak. Ik ben net nog zo 'gek'. Geweest om met een winkelkarretje van de Aldi naar de boekhandel te lopen. Veel bekijks gehad ;) maar om zoontje te dragen is echt te zwaar. En ik was met de bakfiets, zonder buggy.. Prima opgelost, al zeg ik het zelf.. Doe je best! Je kunt t hoor!
BeantwoordenVerwijderenEen aantal mensen zal jou inderdaad raar vinden of vreemd of op zijn minst alto. Maar ook zal een aantal mensen, waaronder ik, jou een zeer begaan en fantastische vrouw vinden die het allerbeste wil voor haar kind en de wereld om haar heen. Ga zo door en wees en inpiraitatiebron voor anderen om het ook anders, duurzamer, te doen! Je bent een topper en laat je door niemand iets anders wijsmaken!
BeantwoordenVerwijderenOh zo vinden ze mij ook raar: in mijn 2e handskleren (bij de kringloop gekocht soms met de prijskaartjes van de winkelketens eraan dus nieuw!!), met mijn moestuintje in potten, alle 2e hands meubels etc. En dan eet ik ook nog deels vegetarisch..... ohoh. Maar ik trek me er niks van aan, ik leef mijn eigen leven. Of zoals op mijn facebook: " oordeel niet over mijn leven, jij leeft mijn leven niet! Ik ben uitermate tevreden en geniet van mijn consuminderende leven. En vakantie? Nee hoor ik blijf lekker (met de hond) thuis. Nou er zijn veel mensen die mij een buitenbeentje vinden, en ik.... ik vind al die anderen maar "raar" . Ik herken veel van mezelf in jou en in het stukje van Ans
BeantwoordenVerwijderenGroet Femke
Lekker jezelf blijven hoor! Vaak zijn de blikken of opmerkingen ook van jaloezie.
BeantwoordenVerwijderenEn jij inspireert mij in ieder geval met je blogs, dus daarmee ben je al een wereldverbeteraar!
Lekker laten kijken die andere mensen, die misschien iets van jou vinden! Wat maakt jou het uit! Ik denk dat wat Kniepertie zegt wel klopt, onzekerheid straal je uit en dat roept idd misschien wel bepaalde reacties op.
BeantwoordenVerwijderenIk heb eigenlijk het idee dat ik vooral positieve reacties krijg op het dragen en wasbaar luieren. Er zullen ook vast mensen zijn die mij gek vinden, lekker belangrijk doet me niet zoveel eigenlijk! :-) Ennuh, mensen die je willen helpen als je je kind net op je rug slingert bedoelen het vast goed, maar kunnen zich er beter niet mee bemoeien! ;-)
Heel herkenbaar. Ik hoef ook niet zo nodig die (positieve of negatieve)aandacht en dat heeft voor mijn gevoel niets met onzekerheid te maken.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi een idealist in hart en nieren. 20 Jaar geleden toen ik borstvoeding gaf aan mijn oudste zoon en naar zo'n stom zwangerschap clubje ging, elke maand weer kindje showen :( Na een half jaar kreeg ik een opmerking over dat ik mijn kind nog steeds zelf voede, en echt waar domme onzekere ik heb toen toch maar vlot afgebouwd!!! En een spijt dat ik had.
BeantwoordenVerwijderenBij de andere twee is mij dat nooit meer overkomen, de jongste voede ik zelfs ruim een jaar. En ze hadden ook nog katoenen luiers aan :)
Dus trek je niets van de "norm" aan en vertel als er naar gevraagd word gewoon jouw reden vol trots! En respecteer daarbij wel de ander zijn mening, dat kleurt de wereld zo mooi, al die verschillende mensen.
Als iemand een opmerking maakt over de leuke kleding van de kids, dan zeg ik altijd vol trots dat het 2ehands is. Dan zie ik sommigen draaien met hun ogen. Als ik dat opmerk, dan voeg ik er nog aan toe dat ik zelf mijn wasmiddel maak. Staan ze daar gelijk met hun mond vol tanden. :)
BeantwoordenVerwijderenTrek je niets aan van de opmerkingen! Je weet waarom je het doet, bewust zijn dat is erg belangrijk.
Kruid je dag.
Herkenbaar hoor. Op mijn blog lijk ik misschien heel wat, maar op mijn werk hoef ik ook niet perse de vreemde eend in de bijt te zijn. Vroeger wel, toen was ik een echte actievoerder.
BeantwoordenVerwijderen'Ik zit helemaal niet te wachten op die aandacht, het liefst ben ik een grijze muis die opgaat in de massa'.
BeantwoordenVerwijderenHa, daar heb je, zonder het te weten, eigenlijk mijn probleem gedefinieerd. Ik ben 50, werkzoekend, eigenlijk na nog op mijn 49e een studie afgerond te hebben, weer een soort van starter. En ik krijg allemaal trainingen en adviezen waar ik niets mee kan. Ik krijg te horen dat ik mezelf moet verkopen, moet laten zien dat ik een interessant en spannend mens ben die aangenomen moet worden, dat ik een interessant 'merk' ben. Als er nu een ding is wat niet bij me past is het dat wel. Ik ben meer analytisch en beschouwend dan extravert en schreeuwerig. Maar dan wordt me voorgehouden dat ik dan ook geen baan zal krijgen. Ik ben trouwens ook veganist, heb zonnepanelen op mijn dak, draag tweedehandskleding, gaf ook lang borstvoeding, kortom veel van wat je beschrijft, klinkt me bekend. Veel succes, blijf vooral jezelf. Groet, Ineke