Wat hebben wij te wensen?

Langzaam aan druppelt hier nu ook het kraambezoek binnen. Een veel gehoorde vraag is: Hebben jullie nog wensen? Ik vind het fijn als mensen dat vragen, want liever iets wat je wilt dan dat je iets krijgt waar je er al 100 van hebt, niet in je smaak is of je onnodig vindt. Maar wat hebben wij eigenlijk te wensen. Eigenlijk hebben we maar 1 grote wens; dat ons zoontje beter wordt. Maar er is niemand die ons dat kan geven natuurlijk, misschien alleen de hartchirurg, mensen kunnen alleen met ons mee hopen. En verder; ja we hebben al kleertjes in 2 maten vooruit, hoe klein hij is heeft hij al een berg speelgoed en ook andere verzorgingsartikelen hebben we genoeg. En eigenlijk kunnen we alles wat we nu en in de toekomst nodig hebben makkelijk zelf kopen.

Dus ik zeg tegen iedereen dat ik het fijn zou vinden als ze een bedrag naar het Ronald McDonald overmaken. Wij hebben hier 2x een periode "gewoond" en het is echt super. Door deze huizen kan je dichtbij je zieke kindje zijn. Als er iets is en de verpleging belt, ben je er binnen enkele minuten. Het is betaalbaar (15 euro per nacht) soms zelfs nog vergoed door de zorgverzekering en alle faciliteiten die je nodig hebt zijn er. Wij kwamen er beide keren meer tot rust dan thuis. Voor je gevoel leef je toch al in je eigen wereldje, dus fysiek ook ergens anders zijn, maakt dat makkelijker. Niet geconfronteerd worden met het lege wiegje en box thuis en niet constant worden aangesproken door bekenden, in de supermarkt op straat, die vragen hoe het gaat. Belangstelling is natuurlijk goed bedoeld, maar soms trek je dat gewoon even niet.

In zo'n huis zit iedereen in hetzelfde schuitje. Je weet dat niet iedereen altijd zin heeft in een gesprek, maar gesprekken met lotgenoten kunnen ook heel erg fijn zijn. Ik ben de vrijwilligers die dit mogelijk maken dan ook zeer dankbaar. Zij maken de moeilijke tijd die je doormaakt net even iets makkelijker.

Daarom vind ik het ook heel fijn dat kraambezoek gehoor geeft aan mijn wens en een klein bedragje storten. Straks zullen we ook weer een tijdje in het Ronald McDonald wonen als zoontje geopereerd wordt en misschien tussendoor ook nog wel een keer. Het is fijn dat we dan ook op deze manier iets terug kunnen doen, zodat deze huizen kunnen blijven bestaan. Voordat we dit allemaal meemaakten heb ik hier nooit zo bij stilgestaan.