Ouderschapsverlof

We hebben besloten dat man vanaf juni 1 dag in de week ouderschapsverlof gaat opnemen. Dit omdat wij bijna wekelijks wel een afspraak in het ziekenhuis hebben voor zoontje en we hier toch het liefste samen naar toe gaan. Doordat ik nog steeds concentratieproblemen heb (nav HELLP) gaat veel tijdens zo'n controle langs mij heen, omdat ik ondertussen zoontje ook moet uit- en aankleden en kalmeren. Dan is het fijn om er samen heen te kunnen gaan. Voor of na de controle kan ik dan mooi ook even wat boodschapjes doen of wat grotere klussen in huis.

Met zoontje hebben we toch het advies gekregen zoveel mogelijk rust en regelmaat, gezien zijn vroeggeboorte en hartafwijking. Hij is erg gevoelig voor prikkels. Ik neem hem dan ook niet veel mee op pad, maar soms moet je toch echt even naar de winkel o.i.d., dus dan is het fijn als papa er is. We willen voorlopig, zolang zoontje nog gedeeltelijk sondevoeding heeft en nog niet geopereerd is aan zijn hart, ook geen oppas inschakelen.

Toen zoon nog in het ziekenhuis lag heeft man kortdurend zorgverlof en vakantiedagen opgenomen. Zijn werkgever was erg coulant en heeft hij min of meer wekelijks die dag ziekenhuisbezoek daarna cadeau gegeven. Nu het toch allemaal nog lang lijkt te gaan duren voelt het prettiger om die dag ouderschapsverlof te nemen. We zijn blij met wat de werkgever van man voor ons heeft gedaan. Maar nu wordt het tijd dat we alles zelf goed gaan regelen.

Een dag ouderschapsverlof heeft natuurlijk financiële consequenties. Niet alleen het salaris wordt 80%, maar ook zijn eigen bijdrage voor de lease-auto gaat omhoog en er wordt minder pensioen opgebouwd. Om dat laatste kan ik met nu absoluut niet druk maken, maar over de rest hebben we toch even goed nagedacht. Het betekent dat hij er in netto salaris zo'n 400-500 euro per maand op achteruit gaat.

Nu zit ik nog in de ziektewet, maar straks (over een aantal weken? maanden?) zal ik over mijn baan toch ook een beslissing moeten gaan nemen. Ik twijfel nog steeds of ik nog wel wil werken met alle verzorging die zoontje nodig heeft. Ik heb het gevoel dat we al zoveel hebben gemist de eerste maanden, waarom zou ik weer gaan willen werken? Eigenlijk kan ik maar 2 redenen bedenken:
- Omdat het financieel moet
- Om niet alleen thuis te zitten, onder de mensen te komen en iets voor jezelf te hebben

Ik denk dat ik punt 1 vrij makkelijk kan wegstrepen. Door de leefstijl die we ons de afgelopen 3 jaar eigen hebben gemaakt, kunnen we met salaris van man alleen rondkomen.
Punt 2 is nog iets waar ik over twijfel. Soms mis ik de contacten met collega's wel, maar sinds alles wat er is gebeurd heb ik ook steeds meer het gevoel dat ik meer in mijn eigen wereldje leef. Ik denk dat alleen mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, snappen hoe je je echt voelt en wat het met je doet als persoon en als gezin. Ik kan me thuis prima vermaken met koken, tuinieren en andere hobby's. En we proberen ieder toch minimaal 1 avond in de week voor ons zelf te hebben. De ander neemt de verzorging van zoontje dan op zich. Meestal ga ik dan zwemmen met een vriendin. Maar soms lukt 2 avondjes ook wel en ga ik nog eens uit eten. Het scheelt dat ik veel mensen met kleine kinderen in mijn omgeving heb, dus regelmatig komen die op bezoek of ga ik daar op bezoek. Dus is denk dat ik punt 2 ook voorlopig kan doorstrepen. Ik kan altijd nog een baan zoeken als ik gek word van het thuiszitten.

Maar ik neem eerst een half jaar ouderschapsverlof. Ik heb hier nu recht op en het geeft me de tijd om over dingen na te denken en mijn leven opnieuw vorm te geven. Ik hoop hierna duidelijk te hebben of ik inderdaad beter kan stoppen of toch (een paar dagen per week) doorwerken.

Er van uitgaande dat ik over een tijdje volledig ouderschapsverlof inga en mijn inkomsten (m.u.v. ouderschapsverlofkorting) nul is. Is de dag ouderschapsverlof van man iets waar we goed over hebben nagedacht. Leven op 1 salaris is geen probleem, maar kan leven met 80% van zijn salaris ook????

Het antwoord is JA! Wij denken dat het kan. Voor de vaste lasten en de nodige variabele uitgaven, moeten we het daarmee kunnen redden. Voor extra's en onverwachte uitgaven zullen we ons spaargeld moeten aanspreken. Sparen zal in deze periode niet gaan lukken (misschien alleen 30 euro in de maand voor zoontje). Maar we verwachten dat het een overbrugbare periode is. We denken in ieder geval in eerste instantie een jaar makkelijk mogelijk moet zijn, zonder te veel in te teren op ons spaargeld. We zullen zien hoe het gaat, over een jaar kan er al zoveel veranderd zijn!