Terugblik op 3 jaar sparen en besparen

Toen ik zo'n 3 jaar geleden begon met proberen te besparen was dat vooral omdat we het idee kregen een grote wereldreis te willen maken. Na een droomreis van 6 weken door Nieuw-Zeeland kwamen we er achter dat zo'n wereldreis misschien toch niks voor ons zou zijn. Na 6 weken zit je hoofd zo vol van alles wat je hebt gedaan en meegemaakt dat je daar makkelijk een paar maanden (of jaren) van kan nagenieten en dat een jaar lang over de wereld reizen misschien wel een overkill zou zijn. Je beleeft dan in een jaar heel erg veel en daarna heb je alles wel gezien.

Ondanks dat het idee van de wereldreis aan de kant was gezet, hadden we wel al de eerste stappen gezet in het sparen door te besparen. Dit wilden we zeker doorzetten om wel andere mooie dromen uit te laten komen zoals een eigen huis, huwelijk met mooie huwelijksreis en in de toekomst wellicht kindjes en de kans om dan minder te gaan werken.

We waren gewend om met weinig rond te komen, omdat we nog gewend waren aan een laag inkomen (studiefinanciering en een bijbaantje). Eerst woonden we anti-kraak en konden we flink sparen, later gingen we naar een huurwoning en namen onze vaste lasten flink toe. Toch probeerden we elke maand een flink bedrag opzij te zetten, we hadden toen nog gescheiden rekeningen. Toen manlief ging werken, hebben we in 6 maanden zijn studieschuld van € 10.000,-- afgelost. Omdat we, doordat hij ging werken, een veel hoger inkomen kregen gingen we ook meer sparen. Ik ging van 40 naar 32 uur werken, om zo meer tijd te hebben voor huishouden en daarna ook genoeg tijd voor ontspanning en genieten. Ondanks dat bereikten we al snel de vermogensheffingsgrens van spaargeld en leek het ons een mooie zet om onze droom van een eigen woning waar te maken.

We kochten een huis zonder tophypotheek, de hypotheek is ca. 2/3 van wat we konden krijgen. Ook stopten we eigen spaargeld in de hypotheek € 10.000,-- en we lieten gelijk 2 dakkapellen plaatsen. In het begin zagen we op tegen de hogere maandelijkse lasten, niet dat we het niet konden betalen, maar de woonlasten waren ca. 2x zo hoog als we gewend waren met onze huurwoning en dan komt er nog onderhoud en belastingen bij. Wel hadden we een spaarhypotheek genomen, dus we losten elke maand netjes 250 euro af.

Langzaam raakten we gewend aan de nieuwe lasten en zagen we weer kans om verder te (be)sparen en nieuwe bronnen van inkomsten te vinden. We hadden nu de mogelijkheid voor een eigen moestuintje en eindelijk een grote oven om zelf heerlijke gerechten in te maken. Omdat we beide starters op de arbeidsmarkt waren kregen we elk jaar (ondanks de crisis) toch best een aardige loonsverhoging. We trouwden en maakten een mooie huwelijksreis. Dit alles kon doordat we een flinke buffer hadden opgebouwd. Niet lang daarna werd ik zwanger en dachten we na over minder/stoppen met werken om ons zo meer op de verzorging van ons kindje te kunnen richten.

Helaas verliep dit laatste minder voorspoedig. Door omstandigheden kan ik me nu wel volledig richten op de verzorging van ons zoontje, maar niet op de manier zoals ik die in gedachte had. Het is zwaar en ik krijg nu hulp thuis in de verzorging.

In de afgelopen jaren heb ik heel erg veel geleerd. Ik heb gemerkt dat als je eenmaal een buffer hebt, je makkelijk deze buffer kan laten bestaan en doen groeien. Ondanks de grote uitgaven van de afgelopen 2 jaar, is onze buffer niet veel gedaald. Het blijkt dat bij een grote aankoop/gebeurtenis ook altijd wel giften van lieve ouders komen, we letten in die periode extra op uitgaven, hoeven niet te lenen en natuurlijk krijgen we rente over ons spaargeld. Hierdoor hebben we weer extra kunnen inleggen op onze hypotheek en werd ons maandbedrag lager, waardoor we weer meer konden sparen. Ook gingen de energiekosten omlaag door maatregelen als dubbel glas, vloerisolatie en nieuwe cv, waardoor we weer meer kunnen sparen.

Lenen kost geld, maar sparen maakt geld. Door besparen kan je weer meer sparen en ontvang je uiteindelijk weer meer rente een soort omgekeerde vicieuze cirkel van lenen. Je kan bijvoorbeeld je ziektekosten verzekering in 1x betalen, wat weer voordeliger is. Op het moment laten we onze buffer even ongemoeid voor grote uitgaven. Onze toekomst is nog onzeker en straks moeten we het misschien echt doen van 1 salaris. Dan is zo'n buffer toch wel een heel fijn idee. Natuurlijk zijn er nog wensen: uitbouw aan de achterkant van het huis, wat een grotere woonkamer oplevert, nieuwe keuken, zolder verbouwen en nog een paar ramen van dubbelglas en kunststofkozijnen voorzien. Maar het zijn allemaal dingen die niet echt noodzakelijk zijn en dus kunnen wachten. Ook is het leuk om iets te wensen te hebben en daardoor gemotiveerd te blijven om te blijven (be)sparen.

Ook heb ik geleerd dat besparen niet boven alles gaat. Soms moet ik keuzes maken tussen besparen, milieu en gezondheid. Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat meer spullen zeker niet gelukkiger maken. Impuls aankomen geven maar een kort geluksgevoel. We hoeven niet mee te doen aan de wedstrijd om het grootste en mooiste huis, auto of tv. Ik ben veel gelukkiger als ik 's ochtends door mijn tuintje loop en trots kijk naar alle mooie courgettes en pompoenen die er hangen. Of als ik een zelfgemaakte quiche uit de oven haal of weer eens iets leuks 2e hands heb gescoord. Maar ik ben het er zeker mee eens, geld maakt niet gelukkig, gezondheid is veel belangrijker. Mijn grootste wens dat zoontje beter wordt is niet te koop. Ik zou ik onze hele buffer daarvoor in willen zetten en de rest van mijn leven in de schulden willen steken, om hem een gezonde toekomst te kunnen bieden.

Hebben jullie ook het idee dat als je eenmaal een flinke buffer hebt opgebouwd het sparen als vanzelf lijkt te gaan?