Opgelucht ademhalen

De operatie van zoontje is naar voren geschoven en afgelopen woensdag was de grote dag. Het was heel erg spannend. Vooral omdat we van te voren nog een gesprek hadden met de chirurg, die vertelde dat ze eigenlijk nog niet precies wisten welke oplossing ze zouden toepassen, dat ze dat pas konden bepalen zodra hij open op de operatietafel lag. En dat het risico op mortaliteit of ernstige hersenbeschadiging toch wel 20-30% was.

Na 5,5 uur wachten was de operatie klaar en mochten we naar de IC. Hij lag daar aan allerlei kabeltjes en monitoren en nog aan de beademing, ze hielden hem in slaap. De operatie was geslaagd, ze hebben fr beste oplossing kunnen doen, een hele opluchting. Maar er is wel een grote kans dat hij in de toekomst (jaren) nog een heroperatie moet ondergaan. De eerste 24 uur waren het spannends. Maar hij is er zonder problemen doorheen gekomen.

Gisteren mochten er a heel veel ondersteuning weg; pacemaker, beademing en drains. Daarna lieten ze hem langzaam een beetje wakker worden. Vreemd om hem zo roze te zien, hij is altijd bleek en blauw geweest. Vandaag mag hij waarschijnlijk al naar de verpleegafdeling voor zijn verdere herstel.

Er lijkt nu echt een einde te komen aan 9 spannende maanden. Als ik zo terug kijk, realiseer ik me dat ik de afgelopen maanden niet echt van ons ventje heb kunnen genieten. Het is eigenlijk nog niet te bevatten dat daar nu een einde aan lijkt te komen. Weer een normaal leven oppakken, hoewel ik denk dat ik nu heel anders in het leven sta. De afgelopen 9 maanden waren een grote nachtmerrie, terwijl het een fijne tijd had moeten zijn. Die tijd gaan we nu eerst inhalen. Genieten met zijn drieën. Misschien er even tussenuit om tot rust te komen. We zullen zien.

Nu is het vooral belangrijk dat zoontje herstelt van deze grote operatie en hopelijk ook snel van zijn sonde af kan.