donderdag 19 september 2013

Kinderwens

"Hoeveel kinderen zou je later willen?" is een vraag die mij regelmatig is gesteld en die ook regelmatig in mijn hoofd is geweest. Mijn antwoord was meestal iets als: "Twee, maar als het twee jongetjes zijn misschien wel drie, want ik zou ook wel graag een meisje willen. Maar als ze gezond zijn, moet ik daar misschien wel gewoon tevreden mee zijn."

Nu heb ik 1 ongezonde zoon (die inmiddels gelukkig weer zo goed als gezond is) en de laatste tijd spookt die vraag weer steeds door mijn hoofd. Ik had niet gedacht dat ik een jongetje zo leuk zou vinden en als de vraag me nu gesteld zou worden of ik een jongen of meisje zou willen, zou ik echt oprecht kunnen zeggen: "Het maakt mij niks uit, als het maar gezond is". Zonder erbij te denken dat dat het sociaal gewenste antwoord is.

Mijn kinderwens is er nog steeds. Al waren mijn eerste woorden, nadat ik me bij manlief op onze Ronald mc Donald kamer na drie weken ziekenhuis eindelijk ongestoord in zijn armen stortte, "laat me maar steriliseren, ik ben vast niet gemaakt om moeder te worden, ik word wel kleuterleidster ofzo. Dit wil ik nooit meer meemaken".

Toen het langzaam beter ging met mij en zoontje, kwam de vraag weleens naar boven. Ik had het erover met manlief, maar we waren het erover eens dat het eerst nog beter moest gaan met zoontje. Een nieuwe zwangerschap zou gelijk een ziekenhuistraject betekenen. Omdat er toch een kans van zo'n 20% is op wederom het HELLP-syndroom zal ik onder strikte controle staan, medicijnen moeten gaan slikken en mijn grootste angst is vroegtijdig weer in het ziekenhuis te belanden. En waren zouden we zoontje dan moeten laten als hij nog sondevoeding krijgt? Manlief kan moeilijk 20 weken vrij nemen ofzo. Dus we zetten het maar weer uit ons hoofd.

Om mij heen zijn (bijna) alle vrouwen waarmee ik tegelijk zwanger was, in verwachting van de tweede en sommige zijn inmiddels alweer bevallen. Ik ben niet jaloers, maar de vraag komt dan wel weer naar boven.

Bij zoontje waren de laatste ziekenhuiscontroles geweldig. Hij heeft zijn ontwikkelingsachterstand van 6 maanden met 3 maanden ingehaald, echo van zijn hart laat geen verslechteringen zien en hij is inmiddels 2 maanden van de sonde af. We hoeven niet eerder naar het ziekenhuis terug dan februari op een belafspraak na dan. Maar wat een heerlijk gevoel is dat, een half jaar geen ziekenhuis zien!

Waarom zou ik dan nu weer zwanger willen worden en weer ziekenhuis in en uit. De kans dat alles goed gaat is er natuurlijk ook, maar dan nog zal ik regelmatig in het ziekenhuis zijn voor controles en zal het sowieso geen zorgeloze zwangerschap worden. Mijn grootste angst is om met een week of 20 in het ziekenhuis te belanden en daar niet meer uit te komen voor de geboorte. Dan zou ik zoontje een week of 20 nauwelijks zien en dat lijkt mij ondragelijk. En dat net nu we eindelijk sinds een maand of 2 (of eigenlijk pas 4 weken, nadat het dagelijks spugen stopte) zorgeloos kunnen genieten.

Ik ben niet bang voor weer HELLP, weer een vroeggeboorte, weer een keizersnede, dat kunnen we wel aan. Ik ben bang voor lange ziekenhuisopname en wederom een afwijking bij het ongeboren kind.

Het enige dat helpt om het risico op HELLP te verkleinen is gewicht verliezen en in topconditie zijn. Daar ga ik me de komende maanden maar op storten, niet overdreven, maar gewoon ervoor zorgen dat dat geen belemmerende factor is.

Ik zou willen dat ik weer zo onbezorgd zwanger zou zijn als de eerste keer. Dat ik weer terug zou komen van een 20-weken echo die helemaal in orde is en oprecht geloven dat je kind dan ook super gezond is. Ik zou ook nog weleens op zo'n roze wolk willen zitten, maar ben bang dat het allemaal weer een grijze donderwolk wordt.

20 opmerkingen:

  1. Kan me indenken dat je nooit meer onbezorgd zwanger zult zijn. Succes met wat je beslissing ook is!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Begrijpelijk en moeilijk inderdaad.
    Volg je hart!

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een moeilijke beslissing.Is je kinderwens zo sterk,dat één kind altijd een verlangen naar nog eentje blijft? Wij hebben vroeger door o.a gezondheid de beslissing genomen,geen kinderen te krijgen.OP een bepaald moment was dat "ook goed". Maar elk mens is anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Onbezorgd zwanger zijn gaat niet meer lukken,
    Maar als het kindje er is en alles is goed vergoed dat alles
    Ons 2e kindje overleed kort na de geboorte,
    Onze 3e was heel kritiek en er was een lange ziekenhuis opname voor de geboorte.
    Onze 3e is nu 22 een geweldige meid, super gezond.
    het was het waard!
    je neemt zeker met Hellp een risico, maar je kan in het leven niet alle risico's uit de weggaan.
    Als je een grotere kinderwens hebt dan 1 kind, en je gaat er niet voor zal dat je ook je levenlang achtervolgen.
    Aan de andere kant als je gezin compleet is zo, is het ook goed toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel veel succes met je beslissing, volg je hart!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Super dat het met je zoontje zo goed gaat na zo'n start! Ik snap je angst heel goed. Dat iedereen om je heen (weer) zwanger is, dat steekt ook een beetje natuurlijk. Herkenbaar, ben ook 31 en een babyboom om me heen..Gelukkig ben je nog redelijk jong en heb je nog de tijd om te overwegen of je het risico neemt voor een tweede. Lijkt me een moeilijke beslissing. Neem je tijd en succes met pondjes verliezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sterkte ermee. Ik snap je overwegingen heel goed, moeilijke keuze.

    Ook hier is een sterke (tot nu toe onbeantwoorde) kinderwens. Het verlangen blijft. Wij hebben nu even 'ziekenhuispauze', maar tja het moet binnenkort wel weer. Want d.m.v. dokteren kan er bij ons een zwangerschap ontstaan. Anders is dat uitgesloten. Of er moet een dubbelwonder gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als ik dit zo lees, voel ik me weer een zeur. Want ik heb er natuurlijk al wel één en daar moet ik ook gelukkig mee zijn. Ik duim voor jullie op een zwangerschap.

      Verwijderen
  8. Ik ben wel erg blij voor je dat het goed gaat met jullie zoon. Ik ben alweer een doosje voor hem aan het vullen met kleding ;-) Met onze middelste een dochter kreeg ik een pre eclampsie met 31.2 weken. Ik moest ook meteen het ziekenhuis omdat er eiwit in mijn urine zat. Onze zoon van 2,5 kon ik bijna niet zien omdat mijn bloeddruk bij visite enorm hoog was. Ik mocht dan ook alleen maar visite van mijn man en mijn vader en ook maar zeer mondjesmaat. Ik mocht niet mijn bed uit.
    Wat jij beschrijft hoe moeilijk het is om dan niet je andere kindje te zien is onbeschrijfelijk. Ik praat nu wel over twaalf jaar geleden hé, tegenwoordig gaan ze met pre eclampsie vaker naar huis en wordt de bloeddruk door een wijkverpleegkundige afgenomen. Ik had dus geen HELLP maar er is altijd wel tegen mij gezegd dat bij een derde ik wel helemaal geen PE kon krijgen.
    Toen er nog een kinderwens was heb ik inderdaad methyldopa geslikt. En geen hoge bloeddruk gekregen en ook geen eiwit in de urine wel onder strenge controle geweest. Een vriendin van mij had ook met de oudste HELLP en is na vier jaar ook weer zwanger van de tweede. Met veel spanning, maar alles gaat hartstikke goed. Héél goed zelfs dus een kleine hart onder de riem.

    Kus voor jou meid!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel dat je je verhaal met mij hebt gedeeld. Ik zal mocht ik toch weer zwanger zijn aspirine slikken geloof ik. Maar misschien moet ik gewoon eens een afspraak maken met de gyneacoloog, want toen is alle info een beetje langs mij heengegaan. Was wel pas een half jaar na de bevalling, maar zoontje was toen nog steeds ernstig ziek. En kleding is altijd welkom ;-)

      Verwijderen
    2. Ja ik zeg erbij, ik had pre eclampsie maar mijn huisarts vond het de moeite waard om het te proberen. Ze gaf mij wel meteen medicijnen. Mijn vriendin slikt nog niets en gaat allemaal nog goed!

      Verwijderen
  9. Lastig hoor, dat je zo bewust een beslissing moet nemen wat en wanneer, en dat je het niet "zomaar" kan laten gebeuren. Alhoewel dat "zomaar" natuurlijk ook altijd betrekkelijk is. Het zijn toch beslissingen die je niet loslaten hè!
    Ik zie trouwens in mijn omgeving veel gezinnen waarbij het oudste kind al naar de basisschool gaat voordat nr. 2 zich aankondigt. De reden weet ik natuurlijk niet altijd, maar misschien sterkt het je dat je niet de enige bent waarbij er meer tijd zit tussen de kinderen. Sterkte met alle beslissingen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat denk ik ook regelmatig, het hoeft nu nog niet, over een paar jaar is natuurlijk ook geen probleem. Van de andere kant ben ik al bijna 32 en boven de 35 wordt het risico weer groter op HELLP en andere afwijkingen enzo. En dat het deze keer binnen 1x raak was, wil natuurlijk niet zeggen dat het de 2e keer ook gelijk raak is....

      Ach het luchtte wel op alles even op een blogje te zetten en alle reacties sterken me wel in mijn gevoel mijn hart te volgen.

      Verwijderen
  10. Wat is veel tijd tussen 1 en 2?. Hier zit er 9 jaar tussen. En hoe makkelijk ik door de eerste zwangerschap fietste, lichamelijk gezien, was ik bij kabouter alleen maar moe en lamlendig. En ook best bang voor iets ergs. Overigens zonder reden hoor, nooit eerder iets ergs gehad of zo. Maar gewoon niet echt heel blij kunnen zijn, totdat ik zeker wist dat alles goed was.
    ik kan me alleen maar proberen voor te stellen hoe dat voor jou is.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Is sowieso goed voor je lijf om er twee jaar tussen te laten zitten, tussen je zwangerschappen. Wist ik ook niet toen wij na 10 maanden aan nummer 2 begonnen...
    Misschien een idee om in elk geval te proberen heel gezond die tweede zwangerschap in te gaan... geen suiker of rare tarwe, veel vette vis, ei, goed vlees en bladgroenten, veel naar buiten...

    Misschien ishet ook wel een voordeel dat je nu niet werkt en dus minder stress hebt?

    Och ja, een kinderwens kan je denk ik maar moeilijk weg rationaliseren....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja had ook zelf iets van 3 jaar in gedachte tussen nr. 1 en 2. En gezond een tweede zwangerschap ingaan wil ik sowieso proberen: maar vlees en vis komen bij mij niet op het menu ;-)

      Verwijderen
  12. Onbevangen zwanger zal je nooit meer zijn als je eenmaal de ervaring hebt die jullie hebben gehad. Wel ken ik vrouwen in mijn omgeving die het wel hebben aangedurfd om een tweede zwangerschap aan te gaan nadat ze de eerste keer ook HELLP hadden. Dat is goed gegaan misschien ook wel door de goed begeleiding tijdens de zwangerschap. Het risico kun je nooit uitsluiten maar je kunt er wel aan werken dat je fysiek sterk aan een eventueel tweede zwangerschap begint. Volg je hart..... al lees ik tussen de regels wel dat je nog wel graag een tweede kindje zou willen. Misschien heeft het nog even tijd nodig en moet je genieten van je zoontje die het nu super doet na een moeilijke start. Heel veel wijsheid toegewenst maar volg vooral je hart.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Beste Sjouke,
    ik lees zo af en toe mee op je blog. Wat hebben jullie veel meegemaakt de laatste paar jaar met name. Heel fijn dat het nu beter gaat met je zoontje. Ik zag dat je graag wilt afvallen voordat je weer in verwachting raakt, dat is een heel mooi streven. Als je daar enige hulp en steun bij wilt, kan ik je deze groep aanraden: http://www.dietexit.nl/ Het afvallen gaat hier in 4 fases, uitgangspunt is dat je tijdens je 3 maaltijden alles mag eten wat je lekker vindt, in fase 1, en ongezonde tussendoortjes achterwege laat. Je kunt op de "club" dagelijks in je monitor invullen wat je die dag hebt gegeten. Het mooie is dat je hierbij steun en respons kunt krijgen van "vrienden" die je graag helpen bij dit proces.
    Misschien is het wat voor je? Het is gratis en verplicht je tot niets. Alleen even aanmelden, da's alles. Misschien zie ik je daar binnenkort? :)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hele moeilijke beslissing en wat sterk van je dat je dit deelt. wat je ook besist, sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen