De draad weer oppakken

Bedankt voor alle lieve reacties op mijn blogje van gisteren. Voor de "buitenwereld' hou ik me groot en zeg ik altijd dat alles goed gaat. Het is denk ik een gewoonte als iemand vraagt hoe het gaat ik gelijk zeg: goed. En nu het eens een keer niet goed gaat vind ik het moeilijk dit te zeggen. Ik hoef natuurlijk ook niet tegen iedereen open zijn enen mijn hart uit te storten, maar ik vertelde het gewoon tegen helemaal niemand. Ik hield het gewoon lekker bij huilbuien als ik (met zoontje) alleen thuis was. Mijn man heeft natuurlijk wel door dat het niet goed met me gaat en ook aangedrongen om professionele hulp te zoeken. En hij heeft gelijk, zelf kom ik er niet uit, maar het had even tijd nodig om dit zelf ook te realiseren. De bedrijfsarts vond ook dat ik hulp moest zoeken en gelukkig heeft mijn huisarts me doorverwezen naar de psychiatrisch verpleegkundige die wekelijks in de praktijk komt. Helaas is er wel een wachtlijst.....

Ondertussen probeer ik de draad weer op te pakken. Afleiding te zoeken door blogjes te lezen en te schrijven. Ik probeer een verhaal te schrijven voor het VOC-blad (Vereniging Ouders van Couveusekinderen), daar komt ook een stukje verwerking bij kijken. De tuin te ontdoen van onkruid en zoveel mogelijk te redden. (Waarom was het toen we in het ziekenhuis waren ineens heel warm en geen regen???) En ondertussen ook mijn 52 doelen weer op te pakken. En het huis zoveel mogelijk te ontdoen van overbodige spullen.

Ik merk dat mijn nieuwe levensstijl me nog niet helemaal eigen is. Als ik even minder tijd heb of mijn hoofd er niet naar staat verval ik weer in oude gewoonten. Ik grijp weer naar kant-en-klare producten, haal eten en eet ongezond. Om weer een nieuw begin te maken, heb ik weer een nieuwe bestelling gedaan bij Albert (€ 2,50 bezorgkosten in juli en augustus) en een bestelling bij "De Weegschaal" om mijn biologische voorraden aan te vullen. Het biologisch groentepakket had ik tijdelijk stop laten zetten, omdat ik verwachtte de komende 1,5 maand in het ziekenhuis te zitten. Ik laat het nu even 1-2 weken zo om even orde op zaken te stellen. Met onbekendere groente koken kost me veel extra tijd en energie. En uit eigen tuin is ook veel dat hoognodig geoogst moet worden: courgettes, erwten, bietjes en heel veel sla.

De 2e auto is inmiddels (sinds eind juni) de deur uit. En ik heb hem pas 2x gemist, maar altijd een goede oplossing gevonden. Voordeel is wel dat ik nu het leasebudget van mijn werkgever bij mijn bruto salaris krijg uitgekeerd. Netto betekent dat zo'n 400 extra. Dat is wel even lekker, maar het voelt ook vreemd, omdat ik in de ziektewet zit.

Manlief is gisteren met een vriend begonnen de zolder te verbouwen. We hebben er geen haast mee, maar het doel is er een speel/studeerkamer van te maken voor zoontje en manlief. Nu heeft de zolder alleen nog functie als opslag. We hebben vorig jaar al een dakkapel laten plaatsen toen we dat ook aan de voorkant deden op de 1e verdieping. Maar er staan HEEL VEEL verhuisdozen. De meeste verhuisdozen zijn van manlief. Ze staan er al bijna 2 jaar, maar steeds als ik er over begin loopt het uit in een woordenwisseling. Nu hoop ik toch echt dat hij ze eens wil gaan uitzoeken en spullen weg wil doen. Ik heb het gevoel dat als mijn huis is opgeruimd mijn hoofd ook opgeruimder wordt.....Maar het kan ook net omgekeerd werken...

En zo pakken we langzaam de draad weer op en hoop ik de komende tijd weer lekker te bloggen. Heb al een aantal onderwerpjes in gedachten....