"Fiets, Buu, Bui, Loopau?"

"Fiets, Buu, Bui, Loopau?" dat zijn zo'n beetje de eerste woorden die zoontje elke ochtend zegt als we beneden komen. "Nee, het is nog te vroeg (6.30/7.00) om al naar buiten te gaan met de fiets, buggy of loopauto". Is altijd mijn antwoord. Teleurgesteld laat hij dan zijn kopje hangen en gaat binnen met de auto's spelen.

Volgens mij hebben we echt een buitenkind. Als het aan hem zou liggen, zou hij het liefst de hele dag buiten zijn. Ik probeer dan ook geregeld een stukje met hem te lopen door het park, een boodschapje te doen met de fiets of buggy of gewoon een stukje fietsen/wandelen in de omgeving. 's Avonds en in het weekend gaat manlief nog weleens met hem een blokje om en verder moet hij zich maar vermaken in de tuin.

Toch probeer ik wel aan zijn wensen tegemoet te komen. Zo vermaakte hij zich afgelopen vrijdag uren in de speeltuin met zand en water. Gingen we zaterdag naar de bloesempicknick van mijn adoptie-appelboom. Maandag maakten we een wandeling in het bos. En vandaag ging ik 25km met hem fietsen.

Het is wel lekker goedkoop vermaak natuurlijk. En ik kom zelf ook aan de nodige beweging, zodat ik niet naar de sportschool hoef. Maar soms is het ook wel lastig, helemaal als hij duidelijk zijn zinnen op de buggy of fiets heeft gezet. Even wat kiekjes van de afgelopen week.....

spelen in speeltuin

Rennen door de boomgaard

Met de loopauto racen door het park

Zoeken naar de gele paaltjes van de looproute in het bos

Of als je moe bent bij papa op de rug

En als mama geen tijd heeft, moet hij zich zelf maar in de tuin vermaken

Of hij gaat gewoon demonstratief in de buggy zitten en krijsen