Van die kleine dingen waar ik blij van word

Besparen kan ook leuk zijn, eigenlijk vind ik het altijd leuk, anders doe ik het niet. Soms vind ik het wel een sport om iets goedkoop te krijgen, zelf een creatieve oplossing te verzinnen en soms komen dingen je gewoon aanwaaien als je in de bespaarmodus zit.

Zo begaf vorige week de mobiel van manlief het. Het is zo'n mobieltje wat de gemiddelde Nederlander als een museumstuk zou zien.

Deze dus

Gelukkig lag er nog een oud mobieltje van mij in de la, die manlief goedkeurde. Hij heeft niet te veel eisen: bellen en sms is voldoende. En dat met die oude van mij ook foto's gemaakt konden worden vond hij een leuke extra. Maar na een week kwamen we erachter waarom het ding in de la lag. Bij het eerste telefoontje werd hij aan de andere kant van "de lijn" niet gehoord. Kijk als je daar pas na een week achterkomt, wil wat zeggen over je gebruik. Manlief balen dus. Natuurlijk hadden we gelijk naar de winkel kunnen rennen....maar ik dacht hoeveel mensen zullen zoiets nog niet ergens in de la hebben liggen? Dus ik deed een oproepje onder mijn kenissenkring op feestboek en binnen 3 uur had ik een aanbod dat we zelfs konden kiezen uit 4 telefoontjes. Ze hoefden er niks voor te hebben. Ik bak wel iets lekkers van de week om ze te bedanken. Kreeg ook nog de tip dat ze bij de Media.Markt van die simpele telefoontjes voor een tientje verkopen. Dat is nou handig om te onthouden als zelfs deze exemplaren bij niemand meer in de la liggen.

Mijn plantjes in de kweekbakjes doen het goed. Eigenlijk iets te goed. Het is buiten nog te koud, want vannacht vroor het nog, dus ik zal ze eerst binnen verpotten. Ik heb al een beginnetje gemaakt met de courgette.

mijn 2 geliefde courgettes,
een lach op mijn gezicht bij alleen het kijken hiernaar

Radijs, tomaat, paprika, komkommer,
alleen de pompoen en meloen is nog niet opgekomen

Worteltjes, komkommer en nog snackpaprika,
alleen de andere soort courgette is nog niet opgekomen

En dan lag er nog een naaiprojectje. Alles wat met naald en draad te maken heeft is gewoon niet zo mijn ding. Vaak wordt het gewoon minder netjes dan dat ik het laat doen door mijn lieve mama en dan geef ik het al snel op. Maar deze keer leek ik toch de smaak te pakken te hebben. Zoontje had 4 spijkerbroekjes liggen met gaten in de knieën, maar verder nog helemaal prima. Mijn moeder maakte 1 broek als voorbeeld en met de andere ging ik zelf aan de slag. Ik ben nu ergens halverwege en best tevreden met het resultaat. Ik krijg zelfs ideeën om dingen te gaan recykleren.....het moet niet gekker worden met mij. Eigenlijk vind ik het wel een heel ontspannend werkje zo 's avonds.

Hier word ik dus ook blij van...

En dan bedenk ik me achteraf wat ik met al die projectjes heb bespaard. Een paar tientjes voor een nieuwe mobiel, straks (hopelijk) genoeg bio courgettes uit eigen tuin zodat ik die niet hoef te kopen, en een paar tientjes voor nieuwe spijkerboeken. En dan vind ik niet alleen het besparen in geld leuk, maar bedenk ook eens wat dit scheelt aan afval, en energie en grondstoffen voor productie en vervoer.