Goede doelen

Soms wordt je geraakt door iets, besef je dat we het na alle narigheid nu toch wel weer heel goed hebben. We elke dag van zoontje kunnen genieten, we de ziekenhuizen langzaam achter ons kunnen laten en we dankbaar zijn dat hij vrijwel ongeschonden door een vreselijke periode is gekomen. We beseffen ons dat we ook héél veel geluk hebben gehad, dat het héél anders had kunnen aflopen en dat er niemand kan zeggen waarom dit kindje het wel heeft gered en een ander kindje niet. 20 jaar geleden had zoontje dit zeker niet gered, 10 jaar gelden waarschijnlijk ook niet en we beseffen ons heel goed dat hij het nu wel heeft gered doordat de medici enorme sprongen heeft gemaakt en dat dit mogelijk is gemaakt doordat er geld is gestoken in onderzoek. En soms helpt het ook als de juiste mensen bij elkaar worden gebracht. Daarom greep de nieuwe actie van Kika ons heel erg aan, en dragen we graag wat steentjes bij aan de bouw van het Maxima kinderkankercentrum.

We geven niet consequent een percentage van ons inkomen aan goede doelen en ook geen vast bedrag per maand. Oké we doen mee aan de postcodeloterij, maar dat is meer voor ons eigen geluk dan voor die van een ander. Als we ergens iets over een inzameling horen en het doel spreekt ons aan bekijken we wat we aan dat doel willen geven. Collectes aan de deur krijgen ook altijd wat, al is het vaak niet meer dan 1-2 euro. Maar als een goed doel ons echt raakt is het vaak meer.

Zo doneerden we vorig jaar ook iets om deze jongen met zijn familie naar Amerika te laten gaan, het raakte ons toen we zijn poster in het ziekenhuis zagen hangen, terwijl zoontje er lag. We reisden door heel Nederland voor de beste zorg, maar bij hun was de enige hoop in het buitenland. Het doet me dan ook veel verdriet te lezen dat die vreselijke ziekte weer terug is....waarom zoontje wel en hij niet....

En begin dit jaar raakte een flyer van de buurman ons. Hij doet mee aan Alpe d'HuZes, waarmee geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kanker. In onze omgeving hebben we nog maar kort geleden ook afscheid van iemand moeten nemen, getroffen door deze vreselijke ziekte. Waarom hij? Nog jong en altijd vrolijk. We deden dan ook een gift. Daarna zijn we diverse keren aangesproken door de buren dat ze best van de gift schrokken, zo'n groot bedrag. In onze ogen was het geen groot bedrag, wat is een groot bedrag voor ons? Het zou past echt een grote gift zijn als wij erdoor dingen zouden laten, het echt zouden voelen zoals bij minder te eten hebben. We hebben door deze gift niks gelaten....maar wel bewust gekozen om het hier aan te geven.

Goede doelen zijn de laatste tijd veel in opspraak, dat het geld niet komt daar waar het voor bedoeld is. Dat het meeste blijft hangen in de organisatie, bij de directeuren. Of dat echt zo is weet ik niet, er zal best wel iets van kloppen. Wat ik wel weet is dat ik het laatste jaar mijn ogen zijn geopend en ik meer wil doen voor de samenleving. Dat hoeft natuurlijk niet altijd met geld te zijn, maar op dit moment is dat voor ons het makkelijkst. Ik merk dat Nederland een stuk individualistischer is geworden, je krijgt nu geld als je zorgt voor je zieke kind/ouder als mantelzorger d.m.v. een compliment (daarover van de week meer). Zouden dat soort dingen niet normaal moeten zijn? Waarom geeft de overheid daar geld voor en niet voor de bouw van een kinderkankercentrum? Ik help graag de wereld een stukje mooier te maken en probeer daar elke dag op kleine schaal iets voor te doen. Soms is een keuze daarin om geld te geven aan een goed doel en dan hopen we dat het goed terecht komt. Maar ook als je geen geld hebt is er veel dat je kan doen om deze wereld mooier te maken! Zo groeit mijn haar nog steeds om over enkele maanden te doneren.