woensdag 11 mei 2016

Afscheid van een bijzondere vrouw

Gisteren bereikte mij het trieste nieuws dat een goede kennis van mij is overleden. Soms komen mensen op je pad in een bijzondere omstandigheid en ondanks dat je ze nauwelijks kent, kunnen ze juist op dat moment zoveel voor je betekenen.

Zo was het ook met deze vrouw, ik ontmoette haar in de Ronald mc Donaldhuiskamer van het ziekenhuis. Haar dochtertje (geboren met 27 weken) lag net als Dirk op de high care in het ziekenhuis. We ervoeren dezelfde angsten, blijdschap, verdriet, gaven elkaar tips over het kolven en onze blikken zeiden soms meer dan 1000 woorden. Toen onze mannen weer aan het werk waren, brachten we veel tijd samen door in deze kamer om even te ontspannen als onze kindjes lagen te slapen.

Na een aantal weken kwam er een afscheid, haar dochtertje was sterk genoeg en mocht naar een streekziekenhuis. We wisselden contactgegevens uit en hielden elkaar op de hoogte. Eerst ging dit nog per mail, naarmate de kindjes minder zorg nodig hadden, werd ons contact minder intensief en volgden we elkaar op facebook. Wat was het mooi om haar met haar dochtertje te zien. Zulke vechtertjes die ineens een "normale" peuter zijn en waarbij niks meer van de moeilijke start is te zien.

Ineens werd het stil op haar facebook en bij een foto die ze postte bekroop mij een naar gevoel. Ik zocht weer contact per mail en mijn vermoedens klopte. Er was kanker bij haar geconstateerd en ik leefde intens met haar mee. Waarom zij, ze had al zoveel meegemaakt? Alles was nu eindelijk rustig rondom hun dochtertje en nu krijgt zij vreselijk nieuws. Maar wat was ze krachtig!

Een half jaar later trof ik haar toevallig bij de Hema, ze was met haar dochtertje een ijsje aan het eten. Ik heb haar omhelsd, ik was zo blij om hen te zien! Ze vertelde dat ze schoon was verklaard. Wat voelde ik een blijdschap en wat was het bijzonder om hen zomaar tegen te komen. We haalden herinneringen op en vertelden trots over onze vechtertjes!

Maar een half jaar geleden sloeg opnieuw het noodlot toe, de ziekte was teruggekomen en na een paar behandelingen bleek het toch uitgezaaid naar haar hersenen. Behandeling was niet meer mogelijk. Vreselijk nieuws, een vrouw in de bloei van haar leven met een dochtertje in de leeftijd van Dirk.

Tot het laatste moment bleef ze krachtig. Hoewel ik haar zelf niet meer heb gesproken, hield haar man mij op de hoogte over haar toestand. Gisteren is ze in slaap heen gegaan.

Ondanks dat ik veel vriendinnen heb en lieve familie, is deze vrouw misschien wel één van de belangrijkste personen geweest in het ziekenhuis traject dat we met Dirk hebben doorlopen. Zij wist precies hoe ik mij voelde, zij wist soms precies de juiste dingen te zeggen en we hebben verdriet en blijdschap gedeeld. Ze zal altijd een bijzonder plekje in mijn hart houden!


14 opmerkingen:

  1. Ik wens je heel veel sterkte toe om het verlies van haar een plek te geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oneerlijk, maar zo is het nu eenmaal. Voel je bevoordeeld dat het jullie wel goed gaat. Koester je herinneringen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Verschrikkelijk; heel veel sterkte met dit verlies!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kan me goed voorstellen dat je heel verdrietig bent.
    Zij heeft jou gezien in de meest kwetsbare momenten van je leven.Zij heeft meegeleefd met jouw verdriet, jouw hoop en vrees en ook geluk als het goed ging met Dirk, zoals jij dat ook bij haar deed.Jullie deelden zo veel dat je je altijd verbonden voelde ook al had je weinig contact.Omdat zij er niet meer is, is er ook een stukje van jou weg.
    Heel gek maar zo voelt dat...Soms is het leven niet eerlijk lijkt het..
    Heel veel sterkte!
    Warme groet,
    Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik kan me goed voorstellen dat je heel verdrietig bent.
    Zij heeft jou gezien in de meest kwetsbare momenten van je leven.Zij heeft meegeleefd met jouw verdriet, jouw hoop en vrees en ook geluk als het goed ging met Dirk, zoals jij dat ook bij haar deed.Jullie deelden zo veel dat je je altijd verbonden voelde ook al had je weinig contact.Omdat zij er niet meer is, is er ook een stukje van jou weg.
    Heel gek maar zo voelt dat...Soms is het leven niet eerlijk lijkt het..
    Heel veel sterkte!
    Warme groet,
    Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat intens verdrietig. Veel sterkte gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fijn dat je met zoveel liefde aan haar kan denken. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een verdrietig verhaal, zeg! Koester de mooie herinneringen die je van haar hebt...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel heftig. Soms kun je bijna niet geloven hoe het gaat in het leven. Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Kan me helemaal inleven.
    Momenteel ligt mijn dochter ook in Sophia (al 3 maanden) en komen we in het Ronald mc Donald huis.
    Veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Dirk is 4,5 jaar geleden geboren in het Sophia en toen heeft mijn man (en later ik ook) daar in het Ronald mcDonald huis gezeten. Later is Dirk overgeplaatst naar het Radboud in Nijmegen, toen daar plek was en hij vervoerd kon worden.

      Verwijderen